Blueberry Hill
In de zomer van 1984 trokken Robbe De Hert en de auteur Walter Van den Broeck zich gedurende drie dagen in het Waalse stadje Stavelot terug om het basisverhaal van een film over het schoolleven te schrijven. Daaruit is na jaren het scenario van Blueberry Hill gegroeid.
Uiteindelijk is het een film geworden met veel songs uit de fifties en met de schoolbelevenissen van de cineast als inspiratiebron.
Aan het einde van de jaren vijftig zit Robin De Hert (Michael Pas) in ‘de 5de Metaal’ van een katholieke technische school in Antwerpen. Tussen de schoolfratsen à la
De Witte door (in 1980 verfilmd door De Hert), die de film een vrolijke toon geven, verwerkt de cineast niet alleen de serieuze problematiek van de school als autoritair instituut, maar tevens de al even au sérieux te nemen liefdesperikelen van jongeren als het hoofdpersonage. Op school heerst de tirannie van de secretaris (opnieuw een schitterende Frank Aendenboom), thuis zien we Robins vader die de ‘rebel’ mores wil leren en daarnaast
Regisseur Robbe De Hert op zijn knieën voor M. Mezieres tijdens de kerkscène in ‘Blueberry Hill’.
figureert de lokale discotheek, waar Cathy (de Nederlandse actrice Babette Van Veen), Robins ‘grote liefde’, opdaagt en voor wie hij zijn lief maar te braaf vriendinnetje opgeeft.
Blueberry Hill is een onderhoudende, anekdotische film waarin de sfeer een belangrijker rol speelt dan de dramatische uitwerking van de plot. Wat boeit is de spanning die De Hert opbouwt tussen de talrijke inside jokes - een klasgenoot die al maar door tijdens de lessen razend enthousiast vertelt over zijn filmbelevenissen - en de ernstige ondertoon. Een voorbeeld is de prachtige parallelmontage tussen de grote liefdesscène van Cathy en Robin en de zelfmoord van de door de secretaris getiranniseerde knaap. Behalve de kundige montage valt opnieuw op hoe meesterlijk De Hert acteurs, onder wie velen zonder filmervaring, weet te regisseren. De cineast jongleert met allerlei filmische middelen, waarbij de nostalgische songs uit de fifties hem uiteraard heel wat mogelijkheden bieden. De revolte tegen de machtswellust van de secretaris, de enige autoriteit in de school, heeft plaats tijdens een kerkscène naar aanleiding van de begrafenis van de ‘onder handen genomen leerling’. Ze herinnert aan de Engelse schoolfilm If van Michael Andersen en komt al te zeer over als een kunstgreep van de scenarioschrijvers. De film eindigt met een lang ‘afscheid op de kade’ - Robin monstert aan op een schip - die een lange parodie is op de romantische slotscènes van films uit de jaren vijftig. Aldus weet De Hert op een leuke manier de nostalgiesfeer van zijn film prachtig te relativeren.
Blueberry Hill is een pretentieloze, op de huidige jongeren gerichte prent, waarin Robbe De Hert in afwachting van de realisatie van zijn filmdroom met name een grootse verfilming van L.P. Boons Pieter Daens een staaltje van zijn talent ten beste geeft.
Auteursrechtelijk beschermd