Luykx nu tot 1985
Toen prof. Theo Luykx (64) op 6 november 1977 overleed, werd gevreesd dat zijn standaardwerk over de Belgische politieke geschiedenis, waarvan de vierde herziene uitgave datzelfde jaar verschenen was, niet zou worden voortgezet. Vanaf de eerste druk (1964) was het boek erkend als de belangrijkste hedendaagse publikatie over de Belgische politieke ontwikkelingen: een handboek waarvan het feitenrelaas uitmuntte door helderheid en objectiviteit en dat dank zij de registers, tabellen, voetnoten en bibliografie een onmisbaar naslagwerk ging worden. In de vierde uitgave had Luykx de geschiedenis bijgewerkt tot de verkiezingen van april 1977. Over het Egmontpact, waarvan hij een verwoed tegenstander was, had hij nog wel notities verzameld, maar die waren niet meer opgenomen. Sindsdien was de nood aan een bijgewerkte uitgave groot geworden, maar Elsevier haakte af. Dank zij Kluwer is de uitgave er nu toch gekomen, acht jaar na de vierde druk. En vooral ook dank zij Marc Platel (49), die als politiek verslaggever van de BRT het voorbije decennium kon gadeslaan vanuit de positie van bevoorrecht getuige van de perikelen in de regeringen, de partijen en de Kamers. Reeds met zijn boek De Prinsen van Stuyvenberg (Davidsfonds, 1979) had Platel met grote zorg en een vlotte pen, vooral steunend op eigen documentatie, een voortreffelijk relaas gebracht van de beruchte pacten-periode.
Het was een gelukkige beslissing van Kluwer en van mevr. wed. Luykx, zelf historica, om de opdracht aan de plichtsbewuste en nauwkeurige journalist-jurist toe te vertrouwen. Platel heeft er zich zeer behoorlijk van gekweten. De kroniek sluit haast hermetisch aan bij het einde van de vierde uitgave. Ze begint met de parlementsverkiezingen van 1977, die Luykx alleen nog aankondigde, en schetst dan in 200 bladzijden wat er gebeurd is tot aan het voorjaar van 1985. De parlementsverkiezingen van 13 oktober 1985 en de maanden die er onmiddellijk aan voorafgaan met o.m. het Heizeldrama, worden niet meer vermeld. In een zo omvangrijk overzicht sluipen onvermijdelijk enkele onnauwkeurigheden, maar het gaat om detailfouten (b.v. 1983 voor de Europese verkiezingen van 1984, wat trouwens ook eenvoudig een zetfout kan zijn) en ze blijven hoogst zeldzaam.
In globo is het verhaal van Platel een uitstekend, met veel zwier geschreven relaas, dat helemaal beantwoordt aan de opzet van Luykx: objectiviteit en afstandelijkheid. Het valt echter wel op dat de structuur van het boek wat scheefgetrokken werd. Platel krijgt 200 bladzijden voor een periode van acht jaar. De voorgaande 200 bladzijden die Luykx nog schreef, omvatten een tijdvak van 23 jaar (1954-1977). Dat is hoofdzakelijk te wijten aan de zeer uitvoerige behandeling van het vijfde kabinet-Martens (1981-1985), die over 55 bladzijden wordt uitgesmeerd. Platel
Auteursrechtelijk beschermd