16de Internationaal Festival Antwerpen
Antwerpen huisvest het oudste filmfestival van Vlaanderen en zelfs van België tout court.
Tot 1984 werkte Film International Antwerpen nauw samen met Film International Rotterdam. Oorzaken van de breuk met Rotterdam waren vooral van financiële en praktische aard.
Het 16de Festival liep dit jaar van 6 tot 19 maart 1986. In tegenstelling tot het zuiver commerciële Festival van Brussel, een promotiefestival voor reeds door Belgische verdelers aangekochte produkties, en het Internationaal Filmgebeuren te Gent, dat tegenwoordig o.m. door een grootse aanpak, veel show en glamour erg attractief is geworden, fungeert het Antwerpse festival nog steeds als modelfestival. Een festival voor echte cinefielen dus, waar het mogelijk is vaak onbekende, niet-commerciële en zelfs marginale produkties te zien. Ook dit keer slaagden de organisatoren erin een bijzonder programma samen te stellen.
De officiële sectie bood niet minder dan 80 films uit meer dan 20 landen, van produkties uit o.m. West-Duitsland, GrootBrittanië en de Verenigde Staten tot verrassend werk uit talrijke Aziatische landen.
Een van de hoogtepunten was ongetwijfeld Caravaggio, de recentste film van de onafhankelijke Britse cineast st Derek Jarman. Leven en werk van de Italiaanse renaissanceschilder Michele Caravaggio, uitvinder van het clairobscur, brengt Jarman op een ongewoon indringende, modernistische wijze op de filmrol. Nu al kan gezegd worden dat deze prent op het gebied van de kunstfilm een unieke plaats inneemt. Zelden is het creatieve proces, met name het schilderen zelf, door een cineast zo authentiek weergegeven als in deze film, die tot stand komt dank zij het Britisch Film Institute.
Erg interessant waren tevens de drie retrospectieven, hommages aan de Scandinavische filmpioniers (Sjöström, Stiller, Christensen en Dreyer), aan de belangrijkste na-oorlogse Japanse cineast Nagisa Oshima en aan de al vermelde Derek Jarman.
Zo kon men te Antwerpen kennis maken met enkele voor hun tijd (begin van de 20ste eeuw) verbluffende cinematografische meesterwerken van de Deen Benjamin Christensen (1879-1959). O.m. met het opmerkelijke Haxan - Witchcraft through the Ages (1920), een film overtovenarij, heksen, duivelaanbidders en inquisiteurs door de eeuwen heen. Filmhistorisch blijkt het werk van Christensen baanbrekend. Toch werd Häxan tot in de jaren zestig verboden. Dat laatste geldt tot vandaag in België voor Oshima's aangrijpend erotisch meesterwerk L'Empire des Sens (1976). Dank zij de aanwezigheid van de Ja-