‘Pervola. Sporen in de sneeuw’ een film van Orlow Seunke
De film, die een mixture wil geven van door elkaar gevlochten levenssituaties met als zwaartepunt de onzekerheid van de hoofdfiguren ten aanzien van hun eigen identiteit lijdt aan hetzelfde gebrek, dat typerend is geweest voor alle vorige films waarmee De la Parra te maken heeft gehad: een verward en tamelijk ondoorzichtig scenario. Paul Chevrolet is een bedenksel van de schrijver Leopold (Peter Faber), die enigszins hallucinair bezeten wordt door zijn bedenksel en eigen levensmoeilijkheden probeert af te reageren in min of meer bizarre criminele activiteiten van personen met wie Chevrolet-Leopold in aanraking komt. Je ziet overal de bedoelingen van de ‘ontwerper-regisseur’ - De la Parra - doorheen schemeren, zonder dat die bedoelingen ook maar voor een moment met dramatische realiteit affiniteit krijgen. Het is een film van menselijke lege hulzen met interessante persoonstrekken, een potpourri van lege menshulzen, die wel aan leven doen denken maar het niet ontmaskeren. De toekomst van ‘prins Pim’ is er in het fabeltjesland van de Noordnederlandse filmkunst niet rooskleuriger op geworden. Wat jammer is.
Van veel beter gehalte - zowel wat scenario betreft als de filmdramatische uitwerking ervan - is de tweede film van Pieter Verhoeff: De droom. Al in zijn eerste film Het teken van het beest bleek Verhoeff een authentiek vermogen te bezitten om echte mensen in een scherp gemarkeerd milieu tot onvervreemdbaar sociaal en individueel leven te laten komen. Het platteland blijkt hem lief te zijn, niet in de zin van de plattelandsromantiek uit de jaren van de boerenromans, maar het platteland, dat door zijn weerbarstigheid specifieke eisen aan de erin huizende mensen stelt. De levensgeschiedenissen die in beide films aan de orde zijn gesteld berusten op werkelijke gebeurtenissen. Maar zoals hij dat ook in Het teken van het beest deed, onttrekt Verhoeff in De droom de levensgeschiedenis van de figuren aan het incidentele en brengt hij die geschiedenis over naar een meer metafysisch niveau: de machteloosheid van het sociaal ingeklemde individu: tegenover de abstract blijvende Overheid: een abstracte overheid met een pijnlijk verbijzonderd gezicht -het gezicht van rechter, politieman, burgers. Het onrecht dat een drietal broers door de justitie, geleid door politieke drijfveren, wordt aangedaan krijgt door de houding van de onschuldige betrokkenen, een epische waardigheid, die de kwetsbaarheid van de eenling tegenover ‘het stelsel’ op een indringende manier duidelijk maakt. Een voorname film.
Voorliefde voor de dramatiek van het goed opgenomen en op de juiste wijze ingelaste beeld is karakteristiek voor de jongste
Auteursrechtelijk beschermd