Ons Erfdeel. Jaargang 26

[p. 528]

Wij praten lukraak...

Wij praten lukraak, lullen in de ruimte
de mierdas van dit land zijn wij
wat weten wij van geweren
weinigen kennen de gevaren van ons oerwoud
weinigen hebben zon en regen getrotseerd
weinigen hebben het heilige brandmerk van de arbeid
maar de brutalen hebben de halve wereld
de gemakzuchtigen, de dagdieven, de lijntrekkers
de roofvogels, de permanente stakers en
zielige leuteraars, ze vullen deze stad
en weten niets, niets van de honger der velen
ze weten alleen oud nieuws te herkauwen
ze weten niet eens goed wat duur is
waarom de rijst met bloed is besmet
noch de persoonlijke prijs bedongen voor een job
en in Chile hoor ik het wenen van kinderen
tussen de gemitrajeerde huizen en wijken
en in Chile hoor ik kermen der gewonden
het zoeken en zuchten der vrouwen
naar de vaders van het troosteloze kroost

Allende is gestorven! Allende is wreedaardig vermoord
maar de overlevenden worden ter slachtbank geleid
de straten bezet met mitrajeurs, koel en nerveus
de bruggen bewaakt met stenguns
er wordt gemarteld, gebrainwasht
er wordt nodeloos, er wordt bééstachtig gemoord

en wij, wij eten rustig, rijden als filmstars rond
ademen lucht in zuiver en onbezwangerd door kruitdamp
of door de stank van smeulende huizen,
de weerzinwekkende stank van ontbindende lichamen;
wij klagen, bedelen op infantiele wijze om medelijden

Shrinivâsi

Uit: Oog in oog, Paramaribo, 1974.