De potloodmoorden.
1982 was ook nog het jaar van De potloodmoorden. Het is het debuut in de lange speelfilm van de negenentwintigjarige Guy Lee Thys. Zijn thriller naar een origineel scenario is vooral een krachttoer op het gebied van de filmproduktie: zonder één frank overheidsgeld, de subsidieringscommissie wees het filmproject af, lukte het hem voor zowat 3,2 miljoen frank een doorsnee bioscoopfilm te draaien. Dat was uiteraard slechts mogelijk dank zij de onbezoldigde medewerking van de gehele professionele filmploeg.
Het verhaal op zichzelf is allesbehalve origineel: de jacht van een politieambtenaar op een waanzinnige vrouwenmoordenaar, die zijn slachtoffers met een potlood te lijf gaat. Door de banale politiestory heen is het verhaal van de huwelijksperikelen van de inspecteur gemonteerd.
De film is vakkundig gerealiseerd naar een sterk gestructureerd scenario en vooral goed gemonteerd door Guido Henderickx en Ludo Troch. Storend zijn wel de schrijftaal-dialogen, waardoor de acteursprestaties toneelmatig overkomen op de kijker. De potloodmoorden is in de eerste plaats een geslaagde wraakneming van een jong cineast op een selectiecommissie die hem geen kans gunde.
Wim de Poorter.
Auteursrechtelijk beschermd