king van simplificaties en inspelend op reële misstanden en vooral op onbewust en een enkele maal ronduit uitgesproken racisme, de autochtone bevolking tegen de vreemdeling op te zetten. Dat die onfrisse bedoening sinds enkele tijd ook onder de vlag van de Vlaamse Beweging doorgang vindt is helaas geen nieuw, maar wel een beschamend verschijnsel. Wel is het symptomatisch voor het gebrek aan ideologie waaraan het flamingantisme in deze voltooiingsfase van de Vlaamse emancipatie laboreert.
Derhalve ben ik er gelukkig om dat uitgerekend het Davidsfonds, Vlaanderens grootste culturele vereniging en allicht de belangrijkste pressiegroep van de Vlaamse Beweging, in zijn Horizonreeks een publikatie wijdt aan het vreemdelingenprobleem. De auteur ervan is Wilfried Dumon, hoogleraar aan de Katholieke Universiteit te Leuven, Belgisch correspondent voor SOPEMI (Système d'Observation Permanente de Migration, Parijs) en door de (Belgische) regering herhaaldelijk aangewezen als expert ten behoeve van ICM (Intergovernmental Committee for Migration) te Genève.
Het boekje behandelt, na een toelichting van de begrippen vreemdelingen, emigranten, gastarbeiders, in 7 hoofdstukken het aantal vreemdelingen, hun karakteristieken, hun economische activiteit, huisvesting, cultuur. Het laatste hoofdstuk is gewijd aan de vertegenwoordiging van de vreemdelingen en hun organisatie, met gegevens over hun aanwezigheid in de sociaal-economische sector (ondernemingsraden en raden voor veiligheid en hygiëne), hun vertegenwoordiging in het politiek leven en hun belangenbehartiging.
In het Woord vooraf stelt de auteur terecht dat er behoefte is aan een specifiek Vlaams beleid ter zake, uit te stippelen door onze eigen beleidsorganen. De vreemdelingenproblematiek wordt immers veel minder een politiek van migratie, van bewegingen, dan van de integratie van ‘binnenlandse buitenlanders’. Het beleid zal in feite een permanente begeleiding moeten beogen. Hier worden we geconfronteerd met een keerpunt: ‘ofwel streven naar integratie naar Zweeds model, met participatie aan lokale verkiezingen en dergelijke, ofwel naar één of andere vorm van het ondersteunen, stimuleren en accentueren van de verschillen, zoals gebeurt met onze joodse medeburgers. Beide houden in zich grote risico's en vergen hoge kostprijs. Toch kan de mening worden vooropgesteld hoe groter de uitdaging, hoe groter de mogelijkheid om iets menswaardig te presteren’ (blz. 138).
Joris Dedeurwaerder.
Wilfried Dumon, Het profiel van de vreemdelingen in België, Davidsfonds, Leuven, Horizonreeks, nr. 50, 1982-1, 144 blz.
Auteursrechtelijk beschermd