Publikaties
Leuven Vlaams.
Bij het Davidsfonds verscheen in de reeks Bibliotheek van de Vlaamse Beweging, het boek van Herman Todts en Willy Jonckheere over de splitsingsgeschiedenis van de Katholieke Universiteit te Leuven onder de titel: Leuven Vlaams.
Het boek telt 397 bladzijden en bevat enkele foto's van de voornaamste acteurs die voor of tijdens de dramatische gebeurtenissen van de splitsing een remmende of stimulerende rol hebben gespeeld. Het is een boeiend en gedetailleerd relaas geworden van een woelige bladzijde uit de lange wordingsgeschiedenis van ons volk. Het werk geeft overtuigend aan hoe, dankzij de doortastendheid van enkele vooraanstaande politici, de onbegrijpelijke verwaandheid van sommige Franstaligen en de druk van de algemene expansie van de universitaire instellingen, in korte tijd een eigen Vlaamse en Waalse katholieke universiteit kon worden opgericht.
Leuven Vlaams wordt ingeleid door senator Professor E. Leemans die zelf als gewezen commissaris- generaal van de Universiteit een belangrijke bemiddelende rol in al deze gebeurtenissen heeft gespeeld. Leemans onderstreept terecht dat dit belangrijke boek wegens de strikte objectiviteit van de auteurs een onmisbaar document is geworden voor al wie deze geschiedenis van dichterbij wil leren kennen
Het boek bevat uit het dossier tal van minder bekende of vergeten stukken betreffende het beleid van de bisschoppen, het optreden van de professoren, de studenten en drukkingsgroepen. Wel lijkt het erop dat de auteurs nog niet over al het gewenste documentatie- en bronnenmateriaal hebben kunnen beschikken. De rol van de regering en de politieke partijen is bijvoorbeeld enigszins in de mist gebleven.
Toch is het een niet geringe verdienste van de auteurs dat ze het voor de Vlaamse gemeenschap nogal ongewone verschijnsel belicht hebben, hoe dankzij een resoluut en gezamenlijk optreden zich zulk een enorme verschuiving in de mentaliteit van dit land voordeed sinds de jaren zestig. Nog in 1962 legden de Belgische bisschoppen als inrichtende macht er bij monde van kardinaal Suenens de nadruk op, dat aan de eenheid van de Alma Mater verzaken de verantwoordelijkheid voor een zelfmoord zonder weerga zou betekenen. In diezelfde periode verklaart rector Mgr. Deschamps: ‘Je ne veux croire qu'une telle catastrophe soit possible’. Zolang de bisschoppenconferentie de eenheid van de Katholieke Universiteit van het hoogste belang voor kerk en land achtte, werd ook de eenheid in die conferentie bewaard. Wanneer echter Mgr. De Smedt, bisschop van Brugge, openlijk en ootmoedig bekende dat de bisschoppen zich vergisten als ze de functionele, geografische en institutionele eenheid van de Alma Mater vooropzetten, werd ook een einde gemaakt aan de eenheid van de bisschoppenconferentie. Er bestond weldra geen Belgisch, geen Waals of geen Vlaams bisschoppelijk gezag meer.
De splitsing werd dankzij deze situatie en door de herhaalde provocaties van bepaalde Franstalige professoren snel en volledig doorgedrukt. Dat daarbij niet ernstig gedacht werd aan de uitbreiding van de universiteit in het nabijgelegen Waalse Hamme- Mille was niet alleen te wijten aan Vlaamse bezwaren tegen een Franstalige universiteit bij de taalgrens. Ook sommige Waalse kringen waren reeds lang gewonnen voor een eigen autonome universiteit in het hartje van Wallonië.
Niettemin werd nog in extremis gepoogd het tij van de splitsing te doen keren. In naam van geheel de Franstalige pastorale equipe van de Leuvense universiteit schrijft Mgr. Goossens in
Auteursrechtelijk beschermd