Ons Erfdeel. Jaargang 21

Hulde aan de mime M.A.J. Hoste.

Op 17 oktober 1977 is in Gent de Vlaamse mimespeler Marcel A.J. Hoste overleden. Op 22 oktober werd hij op het kerkhof van de ‘onsterfelijken’, het Campo Santo in St.-Amandsberg, begraven. Op 21 december werd in de Koninklijke Nederlandse Schouwburg te Gent een huldeavond georganiseerd door de v.z.w. Hoste-Sabbattini en het Nederlands Toneel Gent. Oudleerlingen en leerlingen van Marcel

[p. 285]

M.A.J. Hoste (1912-1977).

Hoste speelden voor hun betreurde meester en vriend en gaven aldus uiting aan hun geloof in de mime-pure, die, dank zij Hoste, sedert 1952 in Vlaanderen op een bijzonder gevoelige manier werd bekendgemaakt en uitgebouwd.

Ter gelegenheid van die hulde werd ook een brochure gepubliceerd, samengesteld door Sabbattini-sekretaris Hubert De Mulder⁽¹⁾. Over Hoste's levensloop en over de lange weg bergop van zijn teater en school schrijft Rik Lanckrock, ondervoorzitter van de Raad van beheer, een uitvoerig verslag en ook het In Memoriam, dat tevens een dankwoord is, is van zijn hand. Van de vele teaterevenementen waaraan Marcel Hoste zijn medewerking verleende, wordt een kleine opsomming gepubliceerd en ook worden enkele citaten opgenomen. Tenslotte bevat het boekje nog gegevens over het Sabbattini-teater en de Mime-Akademie zelf. Marcel A.J. Hoste werd in Gent geboren op 12 april 1912. Zijn ouders waren artistiek ingesteld: vader was kunstfotograaf en als zodanig verbonden aan de Gentse Opera; moeder was werkzaam in de haute couture. Aldus kwam de jonge Marcel al heel vroeg in de ban van de kunst van verkleden en verhullen.

Marcel Hoste begon als kunstschilder maar werd, na de moeilijke oorlogsjaren, sterk door de mime aangetrokken. In 1951 ging hij in Parijs in de leer bij de grote Franse mime Marcel Marceau. In 1952 stichtte Hoste aan de Tweekerkenstraat in Gent (onder de indrukwekkende St.-Pieterskerk) zijn mimeteatertje, waaraan ook een Akademie verbonden werd voor een grondige opleiding van mimespelers. In het Sabbattini-teater, dat tweemaal van lokalen diende te veranderen en nu gevestigd is aan de Hoogstraat 23 in Gent, traden heel wat buitenlandse gastspelers op, terwijl Sabbattini zelf reeds in een twaalftal Europese landen te gast was. Ook in Vlaanderen is Sabbattini als begrip voor mime niet meer weg te denken. Mime is lichaamspoëzie en ‘kunst van de stilte’ en het is steeds de betrachting geweest van Marcel Hoste en zijn medewerkers deze kunst - volgens Hoste ‘het enige verzet van de mens midden het nerveuze, drukke en lawaaierige van deze wereld’ - bij een zo groot mogelijk publiek ingang te doen vinden. Daarom werkte hij graag mee aan toneel, stoet, film of televisie en schreef hij zijn enig boekje: ‘Aperitief tot de mime’ (Brugge, Verbeke-Loys, 1967). Daarom ook was hij onvermoeibaar in het geven van toelichting, ter inleiding en inwijding, en trachtte hij steeds in eenvoudige, verstaanbare taal over zijn kunst te spreken. Veel onbegrip en tegenkantingen én een late officiële erkenning - pas in 1970 bekwam Hoste de eerste subsidie van het Ministerie voor Nederlandse Kultuur! - hebben misschien wel zijn leven verkort, maar nooit zijn werkkracht en het geloof in de toekomst van het Sabbattini-avontuur kunnen doden.

Roger Arteel.

(1) De brochure kan, voor zover de voorraad strekt, gevraagd worden bij Hubert De Mulder, Oostveldkouter 51,9920 Lovendegem.