Sokrates van Julien Schoenaerts.
De derde Belgische produktie in Nederland betrof Julien Schoenaerts die, na vele jaren weer terug, in een indrukwekkend solonummer Plato's verdedigingsrede van Sokrates voor het voetlicht bracht.
De natuurlijkheid van toon en gebaren deed het voorkomen als was men publiek in de rechtzaal waar de aangeklaagde en later ter dood veroordeelde Sokrates zijn pleirede hield met een aangrijpend slot over de dood: ‘Dood zijn is een van tweeën: het is om zo te zeggen niets meer zijn en de dode wordt helemaal niets meer gewaar, of het is overeenkomstig de verhalen, een soort overgang en verhuizing van de ziel, die van deze plaats hier naar een andere plaats gaat...’. Deze twee gedachten werkt hij dan verder uit en verlaat daarna de zaal. Het is een kleine open ruimte met het bekende hekje. Eigenlijk ben je gegeneerd om te applaudiseren, zozeer ben je in de ban van het gesprokene en onder de indruk van de kleine grijze baardige man in een eenvoudige lange jas.
Het was bijzonder jammer dat zo weinigen aanwezig waren in het Kultureel Centrum in Tilburg op 31 maart j.l. Misschien kunnen zij Plato's verdedigingsrede van Sokrates nog eens lezen (Schoenaerts had de Nederlandse vertaling van Gerard Wijdeveld bewerkt), maar de man achter dit alles zoals Schoenaerts hem uitbeeldde zullen zij niet gezien hebben en dat is voor de
Auteursrechtelijk beschermd