Uit de reeks ‘Girl's garden’ (kleurpotloodtekening, 77×55 cm) door Pierre Vlerick.
soort ekspressievere en ekspansievere kracht in kleur, ritme en ruimte; misschien een zeker evenwicht tussen het vrouwelijke en het mannelijke. Tot de jongste jaren volop de klemtoon kwam te liggen op het tema van de vrouwenfiguur, vaak het lichaam, het aangezicht, of beide, zoals blijkt uit een bijzonder mooie reeks tekeningen in kleurpotlood (1977). Vlerick kan zich hier uitleven in een ander soort van raffinement: het pikturale vernigd met de dimensie van de kleur. Hij gaat opnieuw zeer verfijnd te werk, tinten en schaduwen van pastels, arceringen en vlekken licht, in een sfeer van bijna tastbare lichamelijkheid - rood, groen, blauw, oranje, geel, rose - alweer gekombineerd met bijvoorbeeld orchideeën, de vrouw vol erotische vrede na de bevrediging, zoals de kunstenaar zelf na een lange tocht van verkennen en van zwerven.
Via deze tekeningen wil ik aansluiten bij het grafische oeuvre van Pierre Vlerick. Zijn subjektief-sensibele (doch ook universele) tematiek van de vrouw komt hier eveneens ten volle tot uitdrukking. Subtiele techniek en doelbewust raffinement, in een gedreven maar tegelijkertijd beheerste eksperimentele taal, met een onvolprezen gamma van wit naar zwart, soms afgewisseld met zeer boeiende kleurvariaties, bruinen, roden, paars, roze en groenen.
Wat de techniek betreft, wordt eerst op folex-papier (op basis van polyester) met een speciaal potlood een tekening gemaakt, waarna het geheel via het offset-procedee tot prent wordt gerealiseerd. Vlerick bereikt hier zowel pikturale als plastische effekten, want deze grafiek vertoont als het ware reëel de kwaliteiten van een potloodtekening of een kleurtekening. Een levendige beweging wordt gesuggereerd door het ritme van lijnen en vlakken. Een sfeer van rust en poëzie komt tot uiting in zeer eterische en als het ware tastbare vormen, menselijk, vrouwelijk en erotisch, als het aantoetsen van de huid, het gezicht, het hele lichaam zo sensibel en subtiel mogelijk, soms ook ekstatisch, of gemaniëreerd, als zo vele subtiliteiten van het totale liefdesgedrag.
Soms gaat Vlerick eksperimenteren op basis van foto's in kleurendruk, of voert hij ingrepen uit met kollage-elementen, vlekken en stippen reveleren een bepaalde estetische dimensie in het werk, verschillende tinten en schaduwen willen de aandachtige kijker en genieter zeer fijngevoelig doen reageren. Of in een reeks zoals Naked eyes levert de kunstenaar in zes staten een zelfanalyse van het eigen artistieke proces dat hij heeft meegemaakt en beleefd, en waardoor hij de kreatieve toeschouwer wil bewust maken van zijn en diens eigen visuele problematiek.
Kortom, in het grafische werk van Vlerick vinden we ook zijn eigen en specifieke wereld terug: een stukje schoonheid afschermend tegen het brutale en het aftakelende, een autentiek romantisch levensgevoel, in kontakt met aarde, natuur en vrouw. In de reeksen Yan's doll en L'amour est à refaire wil de kunstenaar als het ware een nieuwe vrouwenfiguur scheppen, een soort ideaalbeeld, een prototype van de vrouwelijke eros, een diep doorvoelde en beleefde menselijke eenheid van vriendschap, tederheid, hartstocht en begeren, erotiek - ik vermijd hier doelbewust het enge woord seksualiteit. In het verheerlijken van zijn ideale vrouwenfiguur laat Vlerick opnieuw zijn fantasie van bloemen, bloesem, huid, kant en tederheid de volle en vrije loop. Zo wil hij werkelijk een nieuwe vrouw kreëren, een nieuwe liefde, een andere wereld, zonder oppervlakkigheid en agressie - een dergelijke houding schenkt aan het werk van de kunstenaar een dimensie te meer, van levensbeschouwelijke of filosofische aard; er valt inderdaad nog veel opnieuw te beginnen: L'amour est à refaire - en niet in het minst op estetisch en artistiek vlak: de kijker moet proberen te tasten met zijn netvliezen als met hypergevoelige vingers van zo vele zintuigen.
Jan Emiel Daele.
Auteursrechtelijk beschermd
