toneel
Wachten op Godot.
De laatste opvoering van de toneelgroep ‘Globe’ was het toneelstuk van Samuel Beckett: ‘Wachten op Godot'. Het is de geschiedenis van twee zwervers die op een kale vlakte met slechts een boom tevergeefs wachten op een zekere Godot. Zij doden hun tijd met wat heen en weer geloop en flarden van gesprekken terwijl ze tot tweemaal toe gekonfronteerd worden met meester Pozzo en zijn knecht die in een gruwelijke relatie beul-slachtoffer staan. Het tema van het nutteloze wachten, is goed omschreven door Martin Esslin: ‘Gedurende ons hele leven wachten we op iets en Godot vertegenwoordigt het objekt van ons wachten: een ding, een gebeurtenis, een persoon, de dood. Bovendien ervaren wij tijdens het wachten op de meest zuivere wijze het voortvloeien van de tijd. Als we aktief zijn, dragen wij er toe bij het voortgaan van de tijd te vergeten, maar als we passief wachten, worden we gekonfronteerd met de aktie van de tijd zelf’ (The Theatre of the Absurd.)
De opzet en de uitwerking in het stuk is bijzonder bizar en navrant en dat alles werd in deze opvoering op markante wijze overgebracht, met name de scènes van de twee clowneske zwervers, gespeeld door Theu Boermans en Hans Hoes waren boeiend en geladen met een zwarte humor die veel direkter over kwam dan in de voorstelling enkele jaren geleden van de toenmalige toneelgroep ‘Proloog’.
Ofschoon het stuk eigenlijk al een moderne klassieker is: in 1953 was de wereldpremière in Parijs en in '55 werd het in Nederland gebracht door ‘Theater’, is het blijkbaar toch nog steeds een anti-stuk dat verwarring sticht en mensen chokeert. Tijdens de opvoering die ik bezocht verliet een mevrouw achter mij demonstratief de zaal met de woorden: ‘Dit is absurd. Dit neem ik niet. Wie kijkt daar nou naar!’, en tijdens de pauze had ik een gesprek met een hooggeleerde kennis die alles ook maar moeilijk kan plaatsen en het geheel volslagen onzin vond. Het meest jeugdige publiek luisterde zeer geboeid en mijns inziens terecht, want op een beklemmende wijze werd hier het ‘Heerenleed’ (soms deed de opvoering mij aan dit t.v.-programma denken) uitgebeeld.
Piet Simons
Auteursrechtelijk beschermd