Teater in de koncertzaal in Den Haag.
Het Holland Festival heeft enkele jaren geleden geëksperimenteerd op het terrein van het muziekteater, maar het Residentie Orkest heeft in dit seizoen een nog interessanter uitgangspunt aan de orde gesteld: een ‘gewoon’ koncert met als hoogtepunt een visuele presentatie, bijvoorbeeld in de vorm van teater, ballet of mime van één werk. Zo klonk 7 februari naast o.m. de première van Peter Jan Wagemans' gekoncentreerde en ritmisch opzettelijk amorfe, sterk blokmatige Muziek voor blazers en pauken - een jong talent dat alle aandacht verdient - ook Milhauds scènisch gepresenteerde ‘Les malheurs d'Orphée’. Milhaud mag dan wel een veelschrijver zijn geweest, zijn Orfeus tragedie behoort zonder meer tot zijn meest gelukkige komposities. Ravel heeft Les malheurs zelfs tot de beste opera sinds Debussy's Pelléas uitgeroepen! Milhaud zag af van een Griekse tragedie maar maakte er een menselijk gebeuren van: Orfeus is een Provençaalse dokter, die zijn zinnen heeft gezet op Euridice, een zigeunerin. Haar familie neemt daar geen genoegen mee: want wie trouwt er nu een burger? 12 zangers en 13 instrumentalisten ontrollen het drama in drie kwartier, en over getallen gesproken: in slechts zes weken had Milhaud de partituur rond (1924). Maar het idee dateerde al van veel langer, men doet er dan ook zeker niet verstandig aan dit werk als een vlot grapje af te doen.
Helaas bleef de scènische presentatie van een éénakter van Jean Francaix, ‘Le Diable boiteux’ uit 1937 achterwege. Spektakulair was ongetwijfeld wel Hindemiths Lehrstück vom Einverständnis (1929) naar Brechts zogenaamd Badener Lehrstück, met een echt vliegtuigwrak in de zaal. Hindemith laat het publiek meezingen: kommentaren op het ‘podiumgebeuren’, die kort te voren kunnen worden ingestudeerd. De première verliep chaotisch, met name de klownscène zag het publiek (geschokt) niet zitten. Een van de klowns heeft hoodfpijn en wordt daarvan door een kollega verlost door... hem dat hoofd er af te zagen! Precies zoals het er in de maatschappij ook toegaat. Want wat is de zin van alles? Wordt het brood door het vestigen van vliegrekords soms goedkoper, zo vragen Brecht (en Hindemith) zich af. Overigens is de konnektie Brecht-Hindemith minder overtuigend geweest. Hindemith heeft later nog kontakt willen opnemen, maar Brecht hield duidelijk de boot af. Naast Hindemiths Lehrstück plande het Residentie Orkest (20 maart) nog Die sieben Todsünden van Weill.
Auteursrechtelijk beschermd