Ons Erfdeel. Jaargang 19

Bloedbruiloft, een Spaanse tragedie.

De toneelgroep ‘Theater’ speelde onder regie van Pierre Laroche, in de vertaling van Dolf Verspoor van Garcia Lorca ‘Bloedbruiloft’, een tragedie die in 1933 in Madrid in première ging. Het drama is het eerste van een trilogie, later volgde nl. ‘Yerma’ en ‘Het huis van Bernarda Alba’. Drie stukken met in het zwart geklede vrouwen, hartstocht, vruchtbaarheid, hinnekende paarden, bloed en dood.

De bruid uit ‘Bloedbruiloft’ blijft eenzaam en ‘ongerept’ achter na de dood van haar eerste minnaar en de haar toegewezen bruidegom, die elkaar als twee vechtende elanden doden. In ‘Yerma’ is er de onvruchtbare vrouw, die tussen haar sombere soortgenoten ronddwaalt en in ‘Het huis van Bernarda Alba’ is het de oude weduwe die haar dochters in haar huis opsluit, terwijl de briesende paarden rond de hoeve draven.

In deze drie stukken speelt dus de vrouw een centrale rol, zij is het die moet zorgen voor het nageslacht, zij wekt de bronst bij de mannen die op hun fiere paarden voorbij haar huis draven, zij is ook dikwijls de klagende vrouw over al het leed van leven en dood, de moeder onder het kruis, het kruis dat in het dekor van deze voorstelling zo'n centrale plaats innam.

Daarmee ben ik bij deze opvoering. Op het toneel was een soort rood bloemblad van een waterlelie met daarop een groot massief kruis, het blad had een grillige, opstaande rand en boven dat alles hing de bloedrode maan. Binnen dit kader voltrokken zich de tien scènes verdeeld over drie bedrijven. Het geheel vormde een voortreffelijk toneelbeeld kwa enscenering, beweging en belichting. Dit was een van de sterke zijden van deze opvoering (in het algemeen kenmerken de ‘Theater’-produkties zich door deze perfektionering in aankleding en dekorbeeld.) Maar daarnaast blijft alles wat zwaar hangen rond een tragisch-poëtisch geheel dat het publiek, meest jongeren, maar matig boeit. Toch heeft het geheel een klassiek-tragische ondertoon. De drie vrouwen, de moeder, de bruid en de dienstmeid, respektievelijk gespeeld door Anny de Lange, Fenneke Fockema Andreae en Elise Hoomans, vormen de kern in deze vrouwentragedie vol mannen-rivaliteit
‘Theater’ komt dit seizoen met nog een Lorca o.r.v. Elise Hooman, nl. ‘In vijf jaren tijds’, een surrealistisch droomspel. Over een ander droomspel het volgende.

Piet Simons