Ons Erfdeel. Jaargang 19

[p. 186]

Voor het BRT-TV-programma ‘Amateurtoneel in Vlaanderen’ schreef Hugo Claus teksten, waarvan hier, ter illustratie, een paar fragmenten.

Elk jaar wordt het oude jaar verbrand als een hoop droge bladeren,
en wordt het nieuwe jaar aanbeden in de vorm van een varken,
met gehuppel en geschreeuw.
De vereerders zijn gemaskerd,
want het past niet dat men juicht met zijn eigen gezicht.
Wij nemen het gezicht aan van het offerdier.
Wij zijn de mooiste beesten van deze aarde
als de nacht ons te samen brengt.
De mens verbergt zich in de gedaante van een gruwelijke god,
het masker wordt ons gelaat
en het mombakkes haalt adem en zingt.

Op het toneel is bij de liefhebbers
de liefde met al haar verwikkelingen en ellende
de voornaamste reden van bestaan.
Als zij de luister van de liefde verbeelden
tegen de Marokkaanse achtergrond
worden hun stemmen er door aangetast.
Hun gebaren, hoe houterig ook,
volgen het eeuwig ritueel van de libido.
Theater is overgave en liefde.

‘Je voelt je gelukkig’.
In deze kleine gemeenschap wordt toneel bedreven
niet voor de protserige middenstand,
niet voor de kankeraars in de krant,
niet voor de glorie van het landjuweel,
maar voor het geluk,
het geluk dat voor de anderen is,
voor wie men speelt, voor wie men liefheeft, voor wie men liefhebber is.