Ons Erfdeel. Jaargang 19

[p. 130]

Tekeningen van Rik Slabbinck.

De Tekeningen van Rik Slabbinck, een royaal album met 45 prachtige, ten dele in kleuren gereproduceerde tekeningen, illustreert op treffende wijze een ander aspekt in de kunst van de Brugse meester van kleur en vorm. Uit de ontelbare tekeningen werd een strenge keuze gemaakt gaande van 1937 tot '75, zodat ook op dit terrein een duidelijk overzicht ontstaat van de interessante evolutie bij deze kunstenaar. Het grafisch werk van Slabbinck wordt voorgesteld in een kort opstel van Louis Lebeer, ere-konservator van het Prentenkabinet bij de Koninklijke Biblioteek te Brussel. Hij spreekt de overtuiging uit dat men een artiest het best, het zuiverst kan meten en wegen aan zijn tekeningen. ‘De tekening is het begin van iedere schepping’.

Ingres had reeds verklaard dat ‘de tekening de rechtschapenheid van de kunst’ is. En steeds blijft nog gelden dat de tekenaanleg het best door gestage oefening wordt onderhouden en dat ook elke artistieke opleiding met deze discipline staat of valt. Slabbinck bewijst dit in dit boek, aan de hand van een serie grote werken. Ook in deze reeks vindt men de tema's terug, die de kunstenaar sinds jaren al in zijn schilderijen bespeelt en waaraan hij op bewonderenswaardige wijze trouw blijft: het landschap en het zeeschap, het naakt, het stilleven. Er zijn wel nog enkele andere tema's, zoals ‘de keuken’ (1937), ‘Vlaamse paarden’ (1939) en ‘in de stal’ (1939), warme, donkere bladen die nog vrij dicht staan bij de visie van Permeke, maar die al de bijzondere trefzekere lijnvoering en de

[p. 131]

Stilleven, tekening van Rik Slabbinck.

vormkrachtige kijk van Slabbinck illustreren. Deze eigen personaliteit verschijnt al circa 1940, wanneer de lijnen verharden en de vormen zuiverder worden begrensd. Nu is geen verdoezeling meer mogelijk. In stevige kontoeren gevat, verschijnt het naakt, volkrachtig, helder en duidelijk, eens en voorgoed neergezet in de witte ruimte van het vlak. Evenzo verschijnen in Slabbincks stillevens de hem zo geliefde kruiken, vazen, kannen, lampen en flessen, in een steeds versoberder vormgeving, die met de jaren ook in zijn schilderijen naar voren trad, een versobering die geen armoede betekent, maar juist meer volheid, omdat ze vooral geritmeerde spanning bevat. En even krachtig beantwoorden de horizontale banen van marine of landschap elkaar in een boeiend wisselspel van land en water, van land en lucht vooral.

Wie belang stelt in dit aspekt van Slabbincks kunstenaarsschap, kan, na het instapje van Lebeer, tenvolle genieten in dit sublieme boek.

Fernand Bonneure

Louis Lebeer, De tekeningen van Slabbinck, geïllustreerd, gebonden, 1974, Arts & Voyages, Brussel.