Ons Erfdeel. Jaargang 15

muziek

Vokale kunst te Brugge.

Na de blokfluitenwedstrijd en de polyfonie-koncerten bracht de tweede festivalweek te Brugge onder het motto ‘vokale kunst’ een reeks koncerten, gaande van pareltjes van vokale kamermuziek met b.v. The Purcell Consort of Voices tot de grote koorwerken met b.v. de Cappella Carolina. Het koncert van deze groep op zaterdag 12 augustus met de Vespro della beata vergine mag wel het hoogtepunt worden genoemd van het Brugse festival.

Dit meesterwerk van religieuse muzikale kunst vormt een waar monument met zijn rijke verscheidenheid aan inhoud en uitwerking in een prachtige synthese van oude kompositiewijzen (gregoriaans, polyfone motetstijl, canon...) en de nieuwe revolutionaire taal van de barok met dramatiek en lyrische ekspressie. Voor enkele jaren slechts bekend bij ingewijden, heeft dit werk intussen een vaste plaats veroverd in het repertoire van elk koor dat een faam te verdedigen heeft en wordt het samen met de Hohe Messe van Bach en de Missa Solemnis van Beethoven bijna als een waardemeter beschouwd voor het technisch en interpretatief kunnen van koor en dirigent.

De Cappella Carolina-Aachener Domchor onder leiding van Rudolf Pohl, bracht een uitvoering die kwa stijlinterpretatie, op enkele misplaatste zinsaksenten na, voorbeeldig mag worden genoemd. Hoewel we moeten toegeven dat ons oordeel wellicht beïnvloed werd door de onovertroffen versie van deze vespers door het Alfred Deller Consort en het koor van de ORTF, toch lijkt het ons rechtvaardig op te merken dat het geheel op technisch gebied nog veel afwerking

[p. 128]

en rijpheid miste. De vele twijfelachtige inzetten, het verwarde van sommige meerstemmige passages zijn daar enkele voorbeelden van. Bij de (vermoeide) knapenstemmen lieten vooral de sopranen het soms afweten en bij het mannenkoor, dat prachtige tenoren bezit, zouden enkele volronde basstemmen zeker welkom zijn.

De zeven solisten van het Pro Cantione Antiqua-ensemble uit Groot-Brittannië verdienen alle lof. Vooral de twee tenoren, die van Monteverdi uiterst virtuoze partijen toebedeeld kregen, met de moeilijkste koloraturen en de meest geraffineerde versieringen, wisten de toehoorders te ontroeren. Ook de twee sopranen en de zeer jonge kontratenor die over een zeldzaam krachtige falsetstem beschikt, toonden ten volle beheersing van hun stem. Eén van beide bassen gaf echter wel soms de indruk eerder Verdi dan wel Monteverdi te vertolken.

Het Collegium Aureum, dat voor de instrumentale begeleiding zorgde, hebben we al meer dan eens beschreven als één der beste Europese ensembles. Ook hier deden ze hun faam alle eer aan, al werden ze soms wel even overstemd door het koor en was de partij van de zo moeilijk te bespelen kornet wel niet foutloos.

De talrijke muziekliefhebbers, die de ruime St.-Walburgakerk volledig vulden, hebben met deze uitvoering tenvolle kunnen genieten van Monteverdi's biddende lofzang tot de ‘beata vergine’ en bedankten dan ook soli, koor en orkest met een staande ovatie.

Met deze perfekt georganiseerde festivalveertiendaagse heeft Brugge, ten overstaan van het eigen publiek en de vele buitenlandse koncertbezoekers, opnieuw zijn faam als kunststad hoog gehouden.

Hendrik Willaert