Ons Erfdeel. Jaargang 15

Korte vermeldingen.

Nog verder gezien en te vermelden waard:

‘Driekoningenavond’ van W. Shakespeare in de vertaling van Dolf Verspoor, gespeeld door De Haagse Comedie. In een biezonder inventief dekor van Harry Wich, tegen een goudkleurige horizont met twee bewegende gestileerde, gouddoorzichtige eikenbladeren, werd een levendige voorstelling gegeven. Regisseur Hans Croiset had het als een uitdaging beschouwd om na 3 jaar (Arnhem 1968) het stuk in een nieuwe enscenering weer te brengen. Misschien wel terecht. Drie sterren voor Joris Diels als Malvolio.

De Haagse Comedie bracht ook van Edward Albee ‘'t Is Voorbij’, een bittere komedie in een sterfkamer met de echtgenote, maîtresse, zoon, dochter, huisvriend, dokter en verpleegster en achter het kamerscherm de stervende man om wie alles draait. De schriiver die de laatste voorstelling in Den Haag bijwoonde was zeer entoesiast over deze opvoering. Bitter tema van het geheel: ‘We hebben nooit anders dan aan ons zelf gedacht.’ Voor-

[p. 108]

treffelijke rollen van Ida Wasserman als echtgenote en Paul Steenbergen als dokter.

Vondel.

‘De Eerste Opstand’, een bewerking van Lucifer en Adam in Ballingschap naar Joost van den Vondel werd gerealiseerd door Arthur Boni, Elise Hoomans en Karel Mulder en op het toneel gebracht door de toneelgroep Theater. Men zou het kunnen karakteriseren als Vondel-simultaan nl. de twee stukken zijn door elkaar verwerkt, teksten uit Adam in Ballingschap worden onderbroken en bekommentarieerd door teksten uit Lucifer en omgekeerd. Door het knappe bewegingsspel, de muziek en de geluidseffekten, en de tekst tezamen te voegen ontstond een boeiend geheel. Vooral het eerste sprak mij het sterkst aan. Met de tekst had men hier en daar wel wat gesmokkeld, Vondel veroordeelt nl. duidelijk de staatszucht en de opstand, hier had men dit min of meer opengelaten, men wilde uitsluitend de oorsprong van de opstand tonen in Lucifer. De simultaniteit deed de Bijbelmyte ook enigszins geweld aan (maar als ik me niet vergis geeft Vondel in zijn Lucifer daar zelf ook wel aanleiding toe): de gevallen engel speelde al zijn verleidingsspel in het Paradijs ofschoon de val nog niet gerealiseerd is.

Een biezonder eksperiment: Vondel als totaalteater.

Piet Simons