Ons Erfdeel. Jaargang 13

ballet

Ballet van Vlaanderen:
ander etiket.

Wat we vroeger schreven (Ons Erfdeel, 13e jrg., nr. 1, september 1969) over de vorm van chantage die in de werkgroep werd gepleegd door K.V.O.-direkteur Renaat Verbruggen, heeft zich gekonkretiseerd in het feit dat het ballet van de Koninklijke Vlaamse Opera van Antwerpen niet meer bestaat, en, automatisch, werd opgenomen in het Ballet van Vlaanderen. Dus tóch gewoon een ander etiket kleven op het bestaande K.V.O.-ballet, dat zal worden aangevuld met nieuwe (ook buitenlandse?) elementen.

Wat we vroeger ook al schreven over de leiding, is ook gebeurd.

Alhoewel er een klein dozijn kandidaten waren (waaronder heel interessante, zoals Alan Carter en Paul Grinwis) werd Jeanne Brabants verkozen tot artistieke direktrice.

Wat niet was voorzien, maar aansluit bij onze vroegere stelling dat het Ballet van Vlaanderen een louter Antwerpse aangelegenheid zou worden, is het feit dat André Leclair, die sinds enkele jaren ‘directeur de la danse’ was aan de K.V.O., door de beheerraad werd benoemd tot eerste koreograaf van het Ballet van Vlaanderen. Ondanks het ongunstig advies voor de post van artistiek direkteur over hem uitgebracht door Maurice Béjart aan de voorzitter van de beheerraad, vice-goeverneur Cappuyns. Iets anders had men moeilijk kunnen verwachten, daar Leclair, die sinds 15 jaar aan de Koninklijke Muntschouwburg verbonden was als eerste-danser en zijn eerste koreografieën maakte toen Jean-Jacques Etchevery er balletmeester was, ook jaren in Béjarts Ballet van de XXe Eeuw heeft gewerkt en dit gezelschap heeft verlaten omdat hij, Leclair, van Béjart geen gelegenheid kreeg eigen koreografieën voor het voetlicht te brengen.

Ondanks het feit dat hij ‘te licht’ werd bevonden door Béjart, werd hij, Leclair, aangesteld als eerste koreograaf. Hierdoor krijgt hij, die niet werd gekozen tot artistiek direkteur, een nog invloedrijker positie dan Jeanne Brabants. Want het is nu eenmaal zo dat het gelaat van een balletgezelschap méér nog dan door de artistieke leiding, wordt bepaald door de hoofd-koreograaf (zie het voorbeeld van Béjart!).

Verder werd uit vijftien kandidaten J. Vanderschoten - regent in letterkunde en die een funktie bekleedde op het kabinet van de minister van Cultuur, prof. dr. Frans Van Mechelen - aangesteld tot administratief direkteur.

Het zal voor Jeanne Brabants en J. Vanderschoten een zware taak zijn een volwaardige aktiviteit die over het hele Vlaamse land moet worden gespreid uit te bouwen voor een Ballet van Vlaanderen dat, in de eerste plaats, een honderdtal optredens moet verzorgen in opera- en operettevoorstellingen in de Koninklijke Vlaamse Opera van Antwerpen.

Gehoopt wordt in september te starten. Toen Jan Briers er als de kippen bij was om het in te schakelen in zijn Festival van Vlaanderen (Gent, augustus-september) werd hem echter geantwoord dat men nog niet klaar zou zijn...

André Minne