vroegen een optie op de filmrechten in de Engelse vertaling van Heere's novelle, A Day at the Beach. Kort daarna kwam Gutowski naar Amsterdam en de zaken werden toen voorlopig geregeld. Sindsdien is alles definitief gemaakt. Als ik dit schrijf is men met de verfilming al klaar en te Twickenham, centrum van de Britse filmindustrie, met de montage bezig. Polanski heeft het scenario aan de hand van mijn Engelse vertaling geschreven en tijdens een interview met een medewerker van de International Hollywood Reporter te Hollywood in februari jl. gaf hij als zijn mening, dat het, naar hij geloofde, ‘the best script that I have ever written’ was. Hij zelf is de executive producer, Gene Gutowski is de producer, en Simon Hesera, een Marokkaanse jood, die in Hollywood t.v.-films gemaakt heeft, is de regisseur. Kamerachef is de befaamde Otto Hellerman, een in Tsjechoslowakije geboren Engelsman. De film, die in de Asa Studios te Kopenhagen is opgenomen, is in opdracht voor Paramount Pictures gemaakt. Een ploeg dus waarvan een eersterangs film te verwachten valt.
Hoe is deze onderneming tot stand gekomen? Nu, zelfs voordat ik tot een Engelse vertaling van ‘Dagje’ overging, hebben Heere en ik de filmische mogelijkheden van zijn novelle in Amsterdam besproken, waarbij Heere, naar ik mij herinner, een kranteknipsel te voorschijn bracht, waarin een Nederlandse aktrice al de mening had geuit, dat de novelle voor verfilming in aanmerking moest komen.
Toen de recensies van de Engelse vertaling binnenkwamen viel het op, dat ook enige recensenten dezelfde mening waren toegedaan. ‘Would make a magnificent film’, schreef David Holloway in de Spectator. Dus hebben zowel Heere als ik filmmensen benaderd. Heere stuurde de Engelse vertaling te zamen met de goede Engelse recensies op naar Roman Polanski in Hollywood, waarbij hij naast de woorden van Holloway ‘You, Mr. Polanski!’ aantekende.
Toen Polanski's partner, Gutowski bij de Poolse regisseur in Hollywood op bezoek was, zag hij A Day at the Beach liggen, ging er in lezen en kwam tot dezelfde mening als de Engelse recensent, Holloway. Vandaar het telegram met een verzoek om een optie op de filmrechten te krijgen.
Het leuke hiervan is, dat zowel de Engelse vertaling als de verfilming door partikulier initiatief tot stand zijn gekomen. Het is ook interessant (tevens amusant) om te releveren, dat een belangrijke literaire agent, toen ik met de vertaling klaar was gekomen en hem aan uitgevers wilde aanbieden, als haar mening gaf, dat er absoluut geen markt voor het boek in Engeland te vinden zou zijn... het was zelfs niet de moeite waard, om te proberen!
Wat er uiteindelijk uit de bus (de kamera) komt, moet worden afgewacht. Maar van een scenario van de hand van Polanski, dat heel dichtbij de oorspronkelijke en aangrijpende tekst van Heeresma, in Engelse vertaling, is gebleven, valt wel veel te verwachten. De jonge akteur Mark Burns speelt de rol van Bernie (Bernd) en het zes jaar oude dochtertje van de Engelse filmaktrice Sylvia Sims, Beatrice Edney, speelt Winnie (Walijne).
Wat mij persoonlijk als het amusantste aspekt van de gehele gang van zaken voorkomt, is het feit, dat ik Een dagje naar het strand in december 1965 als tijdvulling vertaald heb, tijdens een periode toen ik geen opdracht meer in de la kon vinden. Het bleek wel een uiterst boeiende manier om tijd te vullen, maar aan een verfilming voor Paramount, met Polanski als scenarioschrijver en executive producer, had ik toen zeer zeker niet gedacht. Het laat in ieder geval zien, dat er met de Nederlandse literatuur in vertaling wel iets te bereiken valt. Polanski, die niet bepaald om stof verlegen zit, zag wel in, dat Heeresma met ‘Dagje’ iets heel bijzonders geschreven had, een tekst van internationale betekenis.
Ik geloof, dat men verwachten mag, dat de film, die A Day at the Beach zal heten, ook iets bijzonders zal blijken te zijn. Het is nu maar een kwestie van ‘wait and see’.
James Brockway, St. Austel
Auteursrechtelijk beschermd