Kongres van het Davidsfonds.
Te Mechelen hield het Davidsfonds op 12 april 1969 zijn tweejaarlijks kongres. Aan het slot van het kongres las de algemene voorzitter, Mr. Beuselinck, de kongresverklaring voor, waarvan de inhoud, gerezumeerd in 4 punten, hierbij volgt.
| 1. | Het DF ziet met voldoening dat de huidige regering de eigenheid van de twee kultuurgemeenschappen in België gestalte probeert te geven. In verband met de in de regeringsvoorstellen voorgestelde waarborgen, verklaart het DF zich hier in principe mee akkoord, ‘op voorwaarde dat de essentiële rechten van de Vlaamse meerderheid in België en van de katolieke meerderheid in Vlaanderen niet geschaad worden. |
| |
| Om de vrije kulturele ontwikkeling van de verschillende levensbeschouwelijke groepen in Vlaanderen mogelijk te maken stelt het DF voor dat er een kultuurpakt wordt afgesloten, hetwelk minderheid én meerderheid vrijwaart voor elke diskriminatie op grond van vrijzinnigheid of van gelovigheid. Bij wijze van voorbeeld verlangt het DF alvast, dat aan de Vrije Universiteit Brussel-Nederlands de nodige middelen worden gegeven tot redelijke ontplooiing, zoals aan elk vrij onderwijs in Vlaanderen.’ |
| |
| 2. | De geplande grondwetsherziening acht het DF alleen aanvaardbaar op voorwaarde dat:
| 1) | de uitbreiding van de ontworpen kulturele autonomie niet onmogelijk wordt gemaakt door grendelprocedures die slaan op de inhoud ervan of op de budgettering; |
| |
| 2) | dezelfde procedures de Vlaamse gemeenschap niet hinderen om de huidige onvolmaakte taalwetgeving te verbeteren; |
| 3) | de ekonomische decentralizatie gerealizeerd wordt door het oprichten van eentalige organismen voor de homogene taalgebieden en van een paritaire raad voor het tweetalige gebied van de 19 Brusselse gemeenten; |
| |
| 4) | vooraf duidelijk gestipuleerd wordt dat de zogenoemde randgemeenten behoren tot het Nederlandstalige gebied; |
| |
| 5) | de nationale taak van de hoofdstad Brussel door de twee gemeenschappen op gelijke voet wordt geregeld, waardoor de ontplooiing van de twee gemeenschappen er wordt gewaarborgd. |
|
| |
| 3. | In afwachting van de grondwetsherziening eist het DF een strikte toepassing van de bestaande taalwetgeving te Brussel en verwerpt het elke uitbreiding van de Brusselse agglomeratie. |
| |
| 4. | Het DF verlangt dat de kerkelijke strukturen in België aangepast worden door de oprichting van een Vlaamse en een Waalse kerkprovincie. |
Het is verheugend dat de oproep van de voorzitter van het Willemsfonds en het wantrouwen van de vrijzinnigen dat hij formuleerde, een antwoord kregen van het Davidsfonds. Tussen de regels door leest men dat beide fondsen zich duidelijk blijven identificeren met gelovigheid en vrijzinnigheid in Vlaanderen. Zij kunnen hier kennelijk moeilijk buiten zolang Vlaanderen voor het grootste deel in de bestaande verzuiling vastgeankerd blijft.
Tenslotte hebben zowel Davidsfonds en Willemsfonds als de V.V.B. op hun kongressen zich uitgesproken tegen de grondwetsherziening zoals die ontworpen is door de regering Eyskens. Voor het grootste deel om dezelfde redenen. Het Willemsfonds sprak zich niet uit voor een meer uitgebreide autonomie.
Erik Vandewalle
Auteursrechtelijk beschermd