Studio.
Van de Zweedse auteur Sandro Key-Aberg adapteerden Amy van Marken en Kees van lersel het stuk O = O, zij pasten het spel dat ‘een aaneenschakeling is van een reeks alledaagse situaties’ bij de Nederlandse aktualiteit aan. De voorstelling is kabaretachtig van opzet, met dia-projekties als dekor en sfeeraanduiding. Het begint met reklame- en aktualiteitsdia's, telefoongeronk, terwijl via een band een litanie van allerlei kwalen en ziektes wordt opgedreund, vervolgens komen koorteksten en liedjes voor 6 mannen en 6 vrouwen over kinderen en politici. Op een draaischijf worden stoeltjes gemonteerd voor korte geïmproviseerde scenes over eten, ruzie maken, het luisteren naar een lezing enz. Er is een toelichting over het menselijk lichaam aan de hand van een skelet en een vrouwelijk naakt, dat in kranten verpakt in levende lijve wordt opgebracht en ontbladerd, verder is er een scene met schaduw-beelden, waarin de zoon zijn vader verwijt hem tevergeefs te hebben opgeofferd, en liedjes en gesprekken over welvaart, ouderdom, atoombom, hongersnood en dood. Kortom een mengeling van beeld, muziek, tekst, aktie, zang en improvisatie, die een suggestie moeten geven van de huidige mens in de welvaartstaat. In sommige opzichten deed het mij denken aan Hoera Amerika, dat Studio het vorig jaar heeft gebracht en zoals toen wist ook nu weer Kees van lersel met zijn groep dit snel en bijzonder knap te brengen. Daarbij komt het niet zozeer aan op individuele spelprestaties, als wel op het sluitend geheel en de vaart die het spektakel krijgt.
Piet Simons
Auteursrechtelijk beschermd