Tweemaal Theater.
Men kijkt tegen een wand, de buitenmuur van een huis, deze wand wordt doorlicht en men krijgt een doorkijk in een huiskamer van een gegoede burger aan het begin van onze eeuw, het geheel wordt opgetrokken en men zit midden in de situatie, men is toeschouwer. Aldus de bijzonder aardige aanloop tot het stuk: ‘Beschuit met muisjes’ van Herman Heijermans bij de toneelgroep Theater. Een erfenis die wel, niet, wel, niet en eindelijk toch wel weer doorgaat, vormt het stramien waarop dit minder bekend stuk uit 1910 is gebouwd. De bourgeoisie met haar streven zich vooral mooi voor te doen, haar hebzucht, branie en domheid worden hier gehekeld. Er werd goed geakteerd maar tot grootse prestaties kwam men niet.
Het beste wat ik dit seizoen gezien heb, is ongetwijfeld: ‘Moordenaarsavond’ van José Triana (33 jaar, geboren op Cuba), gespeeld door drie jonge krachten van Theater nl. Eric van der Donck, Sjoukje Hocymaayer en Hetty Verhoogt. Het is het spel van drie kinderen onder een grote tafel van de grote mensen die boven hen uit torent. De kinderen spelen het spel van moord en berechting, waarin zij de oudere generatie aanklagen, aanvallen en vernietigen. Het is een rebelleren tegen de opvoeding, tegen de volwassenen, maar tegelijk een refleksie op zich zelf: wat doen wij zelf, vallen we niet in hetzelfde patroon! In allerlei verwarde spelletjes wordt de omgeving geimiteera, tot de jongen op een bepaald moment in die imitatie de moordenaar wordt van zijn ouders, daarna spelen zij het spel van gevangenneming, verhoor en terechtstelling. Het geheel is een bijzonder boeiend en onthullend stuk, dat met volledige inzet werd gespeeld, met o.a. een zeer gespannen monoloog van Eric van der Donk tijdens de verhoorscène. Het effekt van de reuzetafel als dekor waaronder alles zich afspeelt, werkt suggestief en beklemmend. De regie was van John van de Rest.
Piet Simons
Auteursrechtelijk beschermd