Ons Erfdeel. Jaargang 11

Paul Berkenman.

Paul Berkenman is geen onbekende in onze toneelwereld. Maar na zijn ‘Papavers in de Poppenkast’ en zijn ‘Bloemen op Beton’ (1960) bleef hij op de achtergrond. Sedert hij werkzaam is als sekretaris van de Gentse KNS, werd hij weer door de toneelmikrobe gebeten. Kort na elkaar werden twee stukken van hem gekreëerd te Gent. De Multatulikring bracht ‘50.000.000’, een aanklacht tegen de oorlog, met precieze historische gegevens en félgeverfde stellingnamen. Met figuren als Rosa Luxemburg en Karel Liebknecht, geprojekteerd tegen de achtergrond van de Spartacusrevolutie in 1919.

In het Kelderteater Arca programmeerde men ‘Het Lied van de andere Mensen, eveneens een geëngageerd werk. Berkenman zelf duidt als volgt de kurieuze tematiek van zijn stuk aan: ‘Het vreemde maakt ons bang. Wij wantrouwen het. Wij wantrouwen de vreemdeling omdat we hem niet begrijpen. Hij spreekt een taal die niet de onze is. Wij voelen ons bedreigd. Ons leven zou een schok kunnen krijgen. Als onze angst te sterk wordt vervolgen wij de vreemdeling. Nadat wij hem vervolgd hebben

[p. 179]

groeit onze angst tot paniek. Daarom schreeuwen we allemaal heel luid dat we geen rascisten zijn.’

Jaak Vermeulen regisseerde ‘Het Lied van de andere Mensen’. Zijn regie kon ons niet overtuigen. Over het algemeen werden de verschillende rollen, op Tom Van Ark als mimespeler na, te oppervlakkig verdedigd. Ze waren in handen van Greta Verniers, Veerle Wyffels, Raymond Bossaerts en Wal ter Cornelis.