Een Maan voor de misdeelden.
Naast Miller wordt vaak de naam genoemd van de schrijver O'Neill. Beide Amerikanen hebben hun kritiek op de maatschappij in hun stukken in een realistische vorm gestalte gegeven, maar bij de oudere O'Neill (1888-1954) komt dikwijls een sentimenteel aksent, dat soms wat larmoyant aandoet. Ook de, zeker wat het dekor betreft, gestilleerde voorstelling door het gezelschap Ensemble van ‘Een Maan voor de misdeelden’, een stuk van 1943, kon dit euvel niet wegnemen. Men had een poging gedaan om het stuk uit zijn realistische voegen te lichten door een labyrint-achtig dekor te bouwen, (plagiaat van een Duits dekor? ik ben het tegengekomen bij het doorbladeren van een Duits teatertijdschrift!) maar dit kon het stuk in zijn geheel niet redden. Wel werd door Bernard Droog als de vader en Henny Orri als de dochter bijzonder goed geakteerd, vooral de dronkemansscène van Bernard Droog was zeer suggestief. Maar de nacht der geliefden en de afloop was naar ons gevoel te overtrokken en dit lag zeker niet zozeer aan de spelers als aan het stuk zelf. Onze eigen Heijermans is groter dan O'Neill!
Auteursrechtelijk beschermd