Die nuwe brandwag. Tydskrif vir kuns en lettere. Jaargang 1933

[p. 204]

Karroo-Sonnette.

Gepunte blare van die silwerboom
Wat deur die kille Kaapse newels boor
Waar berge, deur die see se blou omsoom,
Hul kruine ophef na die westergloor -
Te bleek vir my die lug waar julle droom
Wanneer die suidewind sy mag verloor
En ver benee jul rusplek, stil en vroom,
Die see sy sagte aandgebed laat hoor.

Vir my die glorie van die groot Karroo,
Waar na die son se val 'n bloedrooi kam
Nog vurig oor die donker rante vlam
En purper koeltes uit die koppies kruip
Wanneer die balsemende stilte val
Op wit pendorings langs die spruit se wal.

O sagte wening van die wilgerboom
Wanneer hy, deur die môre-wind gewek,
Sy arms oor die droë damvloer strek
Waar asvaal modderkoeke, bars-omsoom,
Die hoop op laafnis vir sy blare toom.
O droewe ruising as hy t'rug moet trek!
Sal ooit die môre-wind sy blare wek
Om koel te duikel in 'n waterstroom?

Kyk hoe die aalwee-kand'laars teen die hang
Aan brand gesteek word deur die Westerson!
Geduldig staan die garingboom en wag
Op uitkoms by die opgedroogde bron;
En swaar geteister lê die veld en smag;
En wank'lend is die honger skaap se gang.

I.D. DU PLESSIS.