Die nuwe brandwag. Tydskrif vir kuns en lettere. Jaargang 1932

[p. 158]

Horatiana.

Ai, Postumus, hul vlie, hul vlie,

Die jare glip so glad verby,

Hoe goed jy ook al is, daar bly

Die Ongetemde Dood; en nie

Die duurste offers wat jy bring,

Sal ooit die Onderaardse Vors

Laat anders lyk as kil en nors,

Of rimpels op jou wang bedwing.

Want Pluto hou die Reuse vas

By daardie donker Water groot,

Waar almal seil in skimme-boot -

Ons almal wat hier mense was.

Verniet word oorlog woes vermy,

Verniet, die branders wat daar bries,

Verniet sal jy die najaar kies

Om ver van Rome weg te bly.

Die donker stroom wat, halfpad dood,

Sy bogte loop, die wag vir jou,

Waar Sisyphus, van hart ontrou,

Nog altyd-deur sy klipsteen stoot.

Verlaat moet jy èn huis èn vrou,

En al wat vir jou lieflik is;

Van al jou bome volg gewis

Alleen die graf-sipresse jou,

[p. 159]

 

O eienaar van kortstondigheid!

 

Jou erfgenaam sal gou die wyn,

 

Die fynste van jou kelder fyn,

 

Verspil op marmervloere wyd.

As hemelwaarts jou hande jy,

My landelike niggie, lig,

En Gode jou geloftes wy

In vroom vervulling van jou plig,

Terwyl die sekel-maan jou streel,

Dan sal nòg wind jou wingerd-loof

Nòg roes jou koring-are steel,

Nòg siekte in die najaar roof

Die lammers wat jou liefde voed.

Laat rykes offers voorberei

Van vee wat teen die middaggloed

In Algidus se koelte wei

Daar onder eike-skaduwee,

Of in die gras van heuwels dwaal;

Jy hoef g'n offer groot te gee

Of wygeskenke te bepaal

Solank as jy met roosmaryn,

Bros roosmaryn, jou gode kroon;

Onskuldig is jou hart en rein:

Gewis is ook jou hemelloon.

Eenvoudig laat jou offer wees

Van graan, en sout wat kraak en spring,

Meer is dit Gode werd as bees

Wat Rykdom uit sy weelde bring.

T.J. HAARHOFF.