Die nuwe brandwag. Tydskrif vir kuns en lettere. Jaargang 1932

Die Natuur en Ek.

See! - wit, liggroen, donker waar dit swel
en deinsig blou waar verste rante boontoe wel
om bleekgeworde mistighede van die lugruim in te drink.
Winde! - fris en sout, wat uit die wild' rumoerigheid
van golf op golf na boontqe styg,
aan die mensehitte om my heen sig brand,
wild deur my hare hyg, my lippe soen -
maar al die seegeheime my verswyg.

O wilde kryg van golfgeklots en brokke skuim,
O eindeloosheid van vlaktes-see
en peilloos, ewig-bo, die ruim!
Net groen-blou vlaktes in die son se skyn
en ek hierbo, allenig, klein,
met alles om my heerlik groots,
met alles om my vol en wyd!
En tog
alleen vir my, o nietig mens, die ewigheid!

NA-NEE VAN BROEKHUIZEN.