Die nuwe brandwag. Tydskrif vir kuns en lettere. Jaargang 1930

[p. 103]

Uit Die Griekse Antologie.

O ongelukkig wie moet sonder liefde lewe,

Nòg werk, nòg woord is sonder liefde goed.

Ja, stadig sloer my siel: maar as sy jou gewaar word

Voort vlie sy daar met meer as weerlig-spoed.

En daarom sê ek, vriendlief, O vlug tog nooit die liefde,

Die liefde leer die lewe sy skerpte en sy gloed.

Waarom so koud? Daar in die skadu-ryk

Sal jy g'n minnaar vind nie, Maagdelyn.

Dis lewendes wat liefdesgawes smaak

Daar anderkant is asstof wat verdwyn.

Hier onder lewendes was jy die Môre-ster,
Dood, skyn jy in die aand uit hemelryk van ver.

Ja, die kroon van Heliodora sterf wat op haar voorhoof troon,
Maar die skoonheid van haarselwe kroon met nuwe

glans die kroon.

Jy slaan die sterre ga, O ster van my

O, mag ek somar dan die hemel word

Opdat uit duisend, duisend ogies bly

Ek liefde-lanke op jou neer mag stort.

[p. 104]

6. Al.

 

As ek vir jou aanskou, my lief,

 

Dan sien ek al,

 

Maar sien ek al en jy's nie daar

 

- Dan niemendal.

Ek stuur jou, Phodokleia, 'n krans met bloeisels mooi -

Met eige vingers het ek hul gevleg;

Daar's lelies en daar's rose, 'n prag van wit en rooi,

Narkissus slank en violet opreg.

Gedenk jou krans: laat staan hovaardigheid:

'n Blom verwelk: vir jou ook kom 'n tyd.

T.J. HAARHOFF.