Die nuwe brandwag. Tydskrif vir kuns en lettere. Jaargang 1929

[p. 89]

Bekentenis.

Ek ken die dae warm van woeling
in gange van beslommernis,
en ure grou van haatlikhede,
versomber soos in môre-mis.
Ek ken die dae vol strydgedoente,
aanstormend wild soos golwesee
wat gruiswit tuimel oor die rotse,
met niks meer wins as skuim en wee.
Ek ken die dae - soos dorre akkers
deurstreep hul my herinneringsland,
daar bloei g'n aandblom uit die vore,
daar spruit g'n rooitulp uit die sand.
Ek ken die dae - soos rooi-grou rotse
staar hul my aan, die woesterny,
en grynslag in die môreskemer,
en grynslag as die oujaar skei!
Ek het my siel in heetste woeling,
in vrugtelose kommer-stry,
'n bly-gebore glans geware....
sy spore-skim het my ontgly.

Die nyd van daad het my ontrowe
my heimelike klankgenot....
Ek soek hom in die skemer-ure,
maar ag, my soek word reine spot.
Ek ken die dae, die naar-gelyfde,
die dae sonder hart-verbly,
hul grynslag in die môreskemer,
hul grynslag as die oujaar skei!

D.F. MALHERBE.