Die nuwe brandwag. Tydskrif vir kuns en lettere. Jaargang 1929

[p. 14]

Oujaarsaand.

Die wind golf oor die koringakker aan,
Maar agter het die deining toegeslaan,
En d'aandrooi weet nie waar die spore staan:
Daar's dinge wat verbygaan en vergaan.

Daar's dinge wat, ofskoon hul spoedig sterf,
Soos 'n komeet wat deur die ruimte swerf,
Vir ewig leef, en oor-en oorgeërf,
In duisend harte heiligheid verwerf.

Die Tyd vervolg sy gang van jaar na jaar,
Bou somers en vernietig sonder spaar,
Die eie bouwerke om opnuut te bou;
Die siel alleen, sy skoonheid, bly behou,
Om onverwelk, onsterflik te bly groei,
Met lag en liefde in geluk te bloei.

Th. Wassenaar.