De Noordstar. Jaargang 3

[p. 43]

Verlangen.

Waerom staert gy, lieve meisje,
Op dit teder, minnend paer;
Waerom wordt u 't hart benepen,
Waerom klopt uw boezem zwaer?

Waerom wendt gy zoo de blikken
In die groene, frissche laen;
Waerom blinkt daer in uw oogje
Toch die zachte, zilte traen?

Waerom treurt gy zoo in angste,
Wyl uw tenger handje beeft,
Op dit zwierig, hupplend meisje,
Dat naest 's jonglings zyde zweeft?

Meisje, ja, 'k versta de blikken
Die gy uit uwe oogskens schiet;
En de hyging van uw boezem,
Meisje, 'k weet wat dit bediedt.

Meisje, 'k ken het zacht verlangen
Dat uw leden trillen doet,
Wyl gy u niet uit kunt leggen
Wat uw ziele stelt in gloed.

[p. 44]

 

Liefde, meisje, doet heur sprake

 

Hooren aen uw tenger hart.

 

Vrees die stemme, teder meisje;

 

Want haer weêrklank is de smart,

 

 

 

't Is de stem van een Sirene:

 

Eerst betoovert zy het oor,

 

Later slypt zy 't harte mede

 

Op der ongelukken spoor;

 

 

 

Eerst bevangt zy 't teder harte

 

Met een zielverwarmend vuer,

 

Later brandt zy ons den boezem

 

En heur gaven staen ons duer.

 

 

 

Meisje lief, doof in uw boezem

 

De eerste genster van de min;

 

Later wordt haer brand te hevig,

 

Neemt het gansch gevoelen in.

 

 

 

Spaer, ô meisje, spaer uw jongheid,

 

Spaer uw zuiver harte nog;

 

Vroeg genoeg kent gy de liefde

 

En haer listig, valsch bedrog.

 

 

 

Vrees, ô meisje, vrees dien drifte,

 

Spaer uw ziel nog voor den druk;

 

Dat tevredenheid des harte

 

Blyve uw eenige geluk.

 

 

 

p.f.v.k.