De Noordstar. Jaargang 2(1841)– [tijdschrift] Noordstar, De– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 187] [p. 187] Vergiss-mein-nicht. Op het album van Mejuffrouw V.B. Er is een bloempje teêr van kleuren Dat in de lent' der aerde ontschiet, Het bloeit meest op de stille graven; Het bloempje heet: vergeet-my-niet. De vriendschap gaert het in een tuiltje, Het kindje vlecht er kransjes van Wen moeders droeve sterfdag nadert, En hangt het aen een kruisje dan. De minnaer biedt het aen zyn meisje, Wen hy van teedre liefde gloeit; En lieflyk siert het 't schuchtre maegdlyn, Als zy het aen heur boezem boeit. [pagina 188] [p. 188] Men zegt dat dit zoo tenger bloempje, Voor liefde en smart slechts is geteeld, Dat het verkwikkend is voor droefheid, En dat het de geliefden streelt. Men zegt ook, wen het op een graf glimt, Waer nooit een vriend zyn treden rigt Of weent, dat het de droeve geest is, Van dien daer binnen rustend ligt. Geen eêler bloempje lokt de blikken, Geen naem ook is zoo duer aen 't hart; Doet soms de teêrste scheiding treuren, 't Vergeet-my-niet verligt die smart. ô Bloempje, lief aen traen en lachje, Het kwynend afzyn steeds ten troost! Uw purpre kleur is 't hart een wellust In de eenzaemheid die gy verkoost. Ontsluit ook eens uw teêre blaedjes, Daer waer het graf ter rust my wenkt, En koost en droogt, ô vriendlyk bloempje, Dan 't oog dat my een traentje schenkt. emm. rosseels. 1841. Vorige Volgende