De Noordstar. Jaargang 2

[p. 80]

Het doodskistje.
Aen myn' vriend den heere Edward Janssens, Kunstschilder.

Ween, ô moeder, om uw kindje,
't Zy verligting in uw' smart.
In dit kistje slaept uw vriendje,
Al de vreugde van uw hart.

Treurig blikt gy om u henen,
Ademloos ziet thans uw oog
't Troetelkindje dat zich gistren
In uwe armen nog bewoog,
Dat gy gistren aen uw borste
Moederlievend hield geklemd;
Dat u eens tot liefde en wellust,
Hier op aerde was bestemd.

Ho! vergeefs reikt gy nu de armen
Naer dit teêrgeliefde wicht,
Drukt ge nog het moederzoentje
Op het blauw en doodsch gezigt -
Nimmer zal 't u tegenlachen,
Nimmer speelt het op uw schoot;
Stram, en koud aen uwe koosjes,
Rust het zachtjes in den dood.

[p. 81]

 

Ween, ô moeder, om uw kindje,

 

't Zy verligting in uw' smart,

 

In dit kistje slaept uw vrindje,

 

Al de vreugde van uw hart.

 

 

 

Gistren nog waert gy gelukkig

 

En gy dacht niet aen 't gevaer;

 

Lief en teder was uw kindje;

 

Heden is 't u droef en naer;

 

't Felste wee prangt u den boezem,

 

En uw hart klopt dof en bang;

 

't Derven van uw dierbaerst kleinood,

 

Rekt u de uren treurig lang.

 

 

 

Gretig wacht reeds 't enge grafje,

 

En de worm op nieuwen buit,

 

Moeder, geef het nog een zoentje,

 

Eer gy 't nydig kistje sluit.

 

Kom, verzaed nog eens uw blikken,

 

Staer het nog eens liefdryk aen,

 

Stort nog op zyn paersche wangjes;

 

Een van liefde teedren traen.

 

 

 

Ween, ô moeder, om uw kindje,

 

't Zy verligting in uw smart,

 

In dit kistje slaept uw vrindje,

 

Al de vreugde van uw hart.

 

 

 

emm. rosseels.

29 April 1841