De Noordstar. Jaargang 2

[p. 77]

De waerzegster.

Welaen dan, aerdig meisje,
Gy wilt het, 'k zal bespeuren
In uwe schoone handjes
Wat u nog moet gebeuren.

'k Weet, het verheugt u, meisje,
Dat u by ieder nacht,
Zoo als een streelend engel,
Een droomgenot verwacht.

Welnu geef my uw' hand dan,
Opdat ik moge zien
In welken streek of lande
Uw lieve geest zal vliên. -

Zie, wen de zon is onder
En dat de nacht komt aen
Die zyn gestarnden mantel
Ronds om u heen komt slaen;

Dan komt de zoete slaep ook
En dekt uw oog met lust;
Ja, alles is dan vreedzaem
En alles is in rust.

En ook uw zoet gelaet is
Zoo lief, zoo wonder schoon,
Dat ieder jongling zeker
U werpen zou de kroon.

Alleen uw mondje lacht nog
Terwyl gy rustig droomt
En ziet dat aen uw zyde
Een trotsche jongling koomt,

[p. 78]

 

Die, stil als een bewaerder,

 

Om uwe bedkoets zweeft, -

 

En g'looft my, ja, die jongling

 

Voor u is 't dat hy leeft. -

 

 

 

En als, te middernachte,

 

De klokke twelve zet

 

Dan lispelt hy in 't oor u

 

Een treurig mingebed:

 

 

 

‘Gy slaept, maer ik moet waken;

 

Want verre van u heen,

 

Ontvliedt my rust en sluimring,

 

Myn tedere aengebeên!’

 

 

 

Zoo komt hy maenden lang reeds

 

En houdt by u de wacht;

 

Want 't is naer u alleen slechts

 

Dat 't vurig harte tracht.

 

 

 

En verder is zyn rede:

 

‘De glorie zy myn glans

 

En siere ook eens uw hoofdje

 

Met heuren lauwerkrans.

 

 

 

Myn' kroonen wil ik leggen

 

ô Engel! voor uw' voet,

 

Voor u die 'k, in myn boezem,

 

Als heerscheres begroet.

 

 

 

Ik min u, ja, voor eeuwig,

 

In wellust en in smart;

 

Ik leef en voel voor u slechts,

 

Voor u slaet warm myn hart.

 

 

 

Gy heldert my de toekomst

 

En licht het pad my voor;

 

Ik steeds, ik volg uw schreden

 

Op 't hoblig glorie spoor.

 

 

[p. 79]

 

ô Wordt myn naem eens roemvol,

 

Dan ook wordt de uwe groot,

 

Dan blyven die vereenigd

 

In leven, ja, en dood!

 

 

 

Dan blyven die verbonden

 

Door liefde en nog door faem,

 

Dan klinken beider sylben

 

Slechts als een enkle naem!’

 

 

 

Welaen dan, aerdig meisje,

 

Gy wilde 't, ik bespeurde

 

In uwe schoone handjes,

 

Wat u tot nu gebeurde.

 

 

 

Wat wilt gy dat ik verder

 

U zegge van het lot;

 

De toekomst, myne lieve,

 

Ligt in de hand van God.

 

 

 

Maer ja... ik weet... 'k weet iets nog....

 

Uw droom zal niet vergaen,

 

Eén nacht zal nog de beeldtnis

 

By uwe bedkoets staen;

 

 

 

En by het morgenkrieken,

 

By 't heengaen naer de mis,

 

Zal u de jongling groeten

 

Die, ja, uw engel is.

 

 

 

Met driftige bedeesdheid

 

Zal hy zyn hart u biên,

 

En 't jawoord, zoet en teder,

 

Uit uw' blauwe oogen zien.

 

 

 

jozef geefs.

Brussel. Mei 1841.