De Noordstar. Jaargang 2

[p. 35]

Vae soli!

Voor hem die hygend aen zyn hart
Een ander hart mag drukken,
Is 't leven zoet en zonder smart;
't Kan alles hem verrukken.
Voor hem die luistert naer den toon
Die hem van heilge liefde
Komt spreken, is de toekomst schoon,
Hoe sterk 't voorheen hem griefde.

Voor hem vliedt 't leven zacht voorby,
Hy voelt zyn ziele streelen
In droomen vol van melody
Die zyne smart verheelen;
Voor hem prykt aen den hemeltrans
De zon met ryker stralen
En schooner is een bloemenkrans,
En groener zyn de dalen.

Maer hy die altyd eenzaem bleef,
Waer hy zyn voet mogt zetten,
Die tegen liefde en vriendschap dreef
En hare zaelge wetten.

[p. 36]

 

Verworpen heeft, die zy gedoemd,

 

Hem zy de haet der menschen,

 

By snoodaerds word' zyn naem genoemd

 

En God verwerp' zyn wenschen.

 

 

 

Maer neen! oh neen, ô doem hem niet!

 

Zyn hart misschien is teder,

 

Misschien was 't wanhoop of verdriet,

 

Die staêg zyn ziel ter neder

 

Deed bukken. Neen! al waer hy slecht,

 

Wat gruwel hy ook baerde,

 

ô Doem hem niet; geen strenger regt

 

Dan de eenzaemheid op aerde.

 

 

 

Beklaeg hem eerder in wiens hart

 

Geen liefdestrael mogt dalen. -

 

Een traen voor hem die fel getart,

 

Verlaten heen moet dwalen.

 

Een traen voor hem die van zyn ziel

 

Het levenszoet zag vlieden,

 

Voor hem die nimmer, wen hy viel,

 

Zich vriendenhand zag bieden.....

 

 

 

b.b.

Antwerpen. February 1841.