De Noordstar. Jaargang 2

[p. 16]

Lieve Lente.

Lieve Lente, blyf, ó blyf;

Want uw' kleuren

En uw' glansen

Zyn, ja, waerlyk treffend schoon.

Lieve Lente, blyf, ô blyf,

Nimmer, nimmer

Zag ik eêler,

Zag ik fraijer 't veld getooid.

Lieve Lente, blyf, ô blyf;

Want myn leven,

Myn vermaken,

Zyn dat ik uw' schoonheid zie.

Lieve Lente, blyf, ô blyf;

Want myn liefste

Mint my 't tederst

Als uw' vooglen-koor hier zingt.

Groen gebladert, lente-dos,

Weet gy wat myn

Liza zeide

Op gindsch donsig grastapyt?

Liefste, sprak zy,

Als de zonne

In het oosten

's Morgens praelt;

Met haer stralen

Van dees tuinen

En dees velden

't Dauwnat zuigt;

[p. 17]

 

Als 't gevogelt

 

In dees boomtjes,

 

In dees boschjes

 

Lieflyk springt;

 

Als hun vliegen

 

En hun zingen,

 

Als hun houding

 

Liefde toont;

 

Als ze 't nestje

 

Samenluiken

 

En zich spelend

 

't Bekje biên:

 

Denk dan, minnaer,

 

Dat 't gevogelt

 

My aen u steeds

 

Denken doet.

 

En 't gevoelen

 

Dat dan plotslings,

 

Hevig my door

 

De aedren rent,

 

Spelt my, liefste,

 

Voor ons beiden

 

't Leven als dees

 

Lente voor........

 

 

 

Op haer wangen

 

Drukte ik zachtjens

 

't Kusje dat haer

 

Blik my vroeg. -

 

 

 

Lieve Lente, blyf, ô blyf,

 

Ja, ja eeuwig

 

Zal ik smeeken:

 

Blyf toch, lieve lente, blyf.

 

 

 

eduard michels.

Beveren (Waes) 1841.