De Noordstar. Jaargang 1

[p. 84]

By het graf myner Moeder.

Wel mogen zy de smart die hun den boezem griefde,

Verligten door een traen op 't aeklig graf gestort.

K. Ledeganck.

Gy bloempjes die zoo lief ontloken,
Met schittrend kleur dit plekje siert,
ô Buigt uw teedre kelkjes neder
Op 't graf dat my zoo dierbaer is.
Ja vlecht uw stengeltjes tot kroonen;
Prykt lang nog op deez' heilgen grond;
Want onder u, ô lieve bloempjes,
Berust myns moeders zalige asch.

Hier rust zy onder 't zoden kleedsel,
Zy die my eens het leven gaf
En die zoo menigmael my laefde,
My drukte aen heure milde borst -
Zy die zoo meen'ge nacht in tranen
Aen myne sponde wakend sleet,
En steeds met warme moederliefde
Zoo teder my gekoesterd heeft;
ô Ja! die heel heur leven wydde
Aen 't welzyn van haer tenger kroost
En het den weg der deugden baende,
Die zy gestaêg bewandeld had.

Ach! met verbryzeld hart, ô moeder,
Begluert myn oog het nydig graf

[p. 85]

 

Dat my den hoogsten schat ontroofde,

 

Die God op aerd' my schenken kon.

 

ô Nimmer zal ik 't uer vergeten

 

't Hartscheurend uer van 't laetst vaerwel;

 

Toen gy met afgebroken stemme

 

Uw kroost den jongsten zegen schonkt -

 

Een zucht ontvlood uwe enge borste

 

En 'k had helaes geen moeder meer......

 

 

 

Rust zacht, rust zacht, ô dierbre moeder,

 

Zoo jeugdig aen uw kroost ontrukt:

 

Gy zyt slechts aen het stof ontheven;

 

In beter wereld leeft gy thans,

 

Waer leed en smarten zyn vergeten,

 

Waer steeds een eeuw'ge vreugde heerscht.

 

Een Engel waert gy reeds op aerde;

 

Een engel zyt gy ook by God.

 

My dunkt ik zie, omkranst van stralen,

 

Uw schedel met een gouden kroon,

 

De kroon der zaligen, versieren;

 

My dunkt ik hoor uw zachte stem,

 

Uw englenstemme tot my roepen:

 

Wat weent, wat toeft gy by dit graf?

 

'k Ben daer niet - neen - o schrei niet langer;

 

By God, myn kind, daer wacht ik u.

 

 

 

ô Ja! eens mooge ik 't oord genaken

 

Waer ons het weêrzien is beloofd,

 

Waer eeuwig, eeuwig wy dan leven

 

En deelen in de zaligheid;

 

Daer zult ge, ô moeder, my dan schenken

 

Den welkomzoen by d'eeuw'gen God!

Antwerpen 1839.

em. rosseels.