Noordnederlandse Historiebijbel

24 capittel

Doe stont sathan op jegen David ende brocht David in den syn dat hi dat volc tellen soude daer hi heer of was. Doe seide David tot Joab: "Gaet ende telt my al dat volc daer ic heer of ben, van Barsabee tot Dan. Dat is van den beghin des lants totten eynde toe." Doe seide Joab: "Here coninc, God heeft dat volc gemenichvoudicht ende het sijn alle uwe knechten. Waerom soect gi die hovaerdie? Het sel Ysrahel in sonden gerekent worden." Mer des conincs gebot most voirtgaen. Joab ghinc uut al doer dat lant ende dede al dat volc tellen, elc in sijn geslacht, ende quam doe weder in Jherusalem tot coninc David, ende gaf

[fol. 147rb]

hem dat getal van den volc in den scrift. Ende des volcs was dusent dusenden ende 100.000 weerachtiger mannen van Ysrahel. Ende van Juda wasser 70.000 ende 300. Ende die van Levy ende van Benyamin en waren noch niet getelt.

Doe quam David voir dat hi die wet Gods gebroken hadde, want Moyses hadde geboden: alsmen dat volc tellen soude, so soude elc mensche ten outaer comen ende offeren daer een sulveren penninc ter eren Gods tot onderdanicheit. Ende want men dat niet gedaen en hadde, so seide David tot den volc: "Ic hebbe gesondicht, ic hebbe jegen die wet gedaen." Ende hi bat an God genade ende seide: "Och, Here God, ic bid U: haelt mine quaetheit van my, want ic hebbe seer dwaselic gewrocht."

Ende hi maecte doe dien psalm: Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in yra tua corripias me. Here, in uwer verbolgentheit en straffe mi niet ende in dinen toren en berispe mi niet. Ontfermt mijns, Here, want ic cranc ben. Maect mi gesont, want al mijn benen sijn mede gestoert. Ende dien psalm al uut.

Doe seide God, die Heer, tot Gad, den propheet: "Gaet ende segt David dat hi van drien plagen een moet hebben voir die sonden die hi gedaen heeft, ende dat hi kies welc hi hebben wil: duertijt, manslacht of sterft."

[fol. 147va]

Doe quam Gad tot David ende seide: "Hoert wat God seit: voer die sonden die gi gedaen hebt, so moet gi een van drien plagen hebben: anter 3 jaer honger in uwen lande, of 3 maenden wiken voir u vianden, - ende gi en seltse niet mogen wederstaen - of 3 dagen pestilencie in uwen lande. Nu kiest een van drien ende siet wat ic Hem andwoerden mach die mi gesent hevet." Doe seide David tot Gad, den propheet: "Groten anxt heeft mi ombevangen, mer mi is beter dat ic valle in den handen Gods, want Hi is seer voel ontfermhertich, dan ic viel in den handen der menschen, want voer mijn vianden soude ic mi wel bescermen, ende voir den honger soude ic mi oec wel bescermen, mer voir die doot en mach ic mi niet bescermen." Doe ghinc die propheet van David.

Ende God sende die pestilencie enen dach in Ysrahel. Ende daer storven 70.000 mannen op enen dach int lant van Ysrahel.

Doe bat David genade van sinen sonden ende vertelde voir God dat hi dat volc van geenre hovaerdien getelt en hadde ende sprac dien psalm: Domine, non est exaltatum cor meum, neque elati sunt oculi mei. Here, mijn herte en is niet verhoget, noch mijn

[fol. 147vb]

ogen en sijn niet verhovaerdicht. Ende ic hebbe niet in groetheit gewandert noch in verwonderen boven my. Ende dien psalm al uut.

Doe quam den engel Gods opten berch in Jherusalem aldaer Abraham Ysaac, sinen soen, geoffert woude hebben. Ende doe David den engel sach mit den swaerde dat al bloedich was, doe bat hi haestelic uut den gront sijnre herten ende seide: De profundis clamavi ad te, Domine; Domine, exaudi vocem meam. Here, uut der diepheit riep ic totti; Here, verhoert mijn stemme. Ende dien psalm al uut.

Voert seide David tot God: "Here, ic ben die daer gesondicht heeft. Ic hebbe dat quaet gewrocht. Dese scapen, mijn ondersaten, wat hebben die gedaen? Here God, ic bidde U: keert u hant op mi ende op dat huys mijns vaders." Doe seide God tot den engel: "Het is genoech. Hout u hant op ende slaet niet meer volcs."

Ende God sende Gad, den propheet, tot David ende beval hem wat hi hem seggen soude. Op dien selven dach quam Gad tot David ende seide: "Gaet ende maect God een outaer op den berch daer gi den engel op saecht staen. Coept dat jegen den man Areuna van den Jebuseen. Ende doet God daer sacrifici." Doe ghinc David mit sijn gesin op den berch tot Areuna. Ende doe die man den coninc sach comen tot sinen huys mit sinen gesin,

[fol. 148ra]

doe ghinc hi den coninc jeghen ende viel op sine knyen ende seide: "Here coninc, wat is die saec, dat gi hier coemt mit uwen gesin?" Doe seide David: "Mer ic begeer tegen u te copen dien berch daer gi op woent om Gode daer een outaer op te maken, opdat die plage van den volc vergaen mach." Doe seide Areuna tot David: "Here coninc, nemet den berch; ic geven u. Ende maecten na uwer begheert. Ende ic geve u ossen tot uwer sacrificien ende wagenen ende ossen hout mede te halen." Dat gaf Areuna al den coninc ende seide: "Here coninc, dit geve ic u; volbrenct u geloft." Doe seide David: "Neen, dat en begheer ic niet om niet, mer ic wilt jegen u copen. Ende ic en wil God niet offeren dat mi van gracien gegeven is. Doe coft David dien berch ende lant om vijftich syclos van sulver ende maecte Gode daer een outaer ende offerde Hem daer sacrificie. Ende daermede ontfermde God die van Ysrahel. Ende daermede was die plage gedaen. Ende op dien berch daer maecte Salomon daerna den tempel Gods.

Deo gracias.

Explicit liber Regum Secundus.

Hoc opus exegi, Cristo sit glo\ria

[fol. 148rb]

Regi.

Et sic est finis, sit laus et gloria Trinis.

Qui legit, emendat; scriptorem non reprehendat.

Scriptor scripsisset bene melius, si potuisset.

Qui scripsit scripta, sua dextera sit benedicta.

Hieran volcht dat Dorde boec der Coningen.

[fol. 149ra]