Noordnederlandse Historiebijbel

22 capittel

Doe God David verlost hadde van Saul ende van al sijn vianden, doe dancte

[fol. 145va]

ende loefde hi Gode ende maecte doe voel psalmen. Ende sonderlinghe so seide hi: "God, die Here, is mijn vasticheit ende mijn stercheit ende mijn verlosser. Ende ic hope in Hem: Hi is mijn schilt ende mijn craft der salicheit, mijn verheffer ende mijn toevlucht, mine gesontmaker. Ende van mine quaetheit verlosse Gi mi. Al lovende sel ic den Here anropen. Ende ic sel bescermt wesen van minen vianden. Die droefheden des doots ommeringheden mi. Ende die toeloep van Belyal die hebben mi bedroeft. Die doden der hellen ommebevingen mi ende voir mi quamen die stricken des doots. In mijn verdriet sel ic den Here anropen ende tot God, minen Here, riep ic. Ende Hi hoerde van sinen heilighen tempel mijn stemme ende mijn ropen quam in sinen oren. Die aerde is beruert ende bevede ende die fondamenten der bergen sijn bedroeft, want Hi is hem toornich. Den roec ghinc op van sinen nyeren ende dat vuer barnde uut sinen mont. Ende die colen sijn van Hem ontsteken. Hi buychde, die hemelen daelden neder ende donckerheit was onder sine voeten. Hi ghinc op boven Cherubin ende Hi vloech boven die pennen der winden. Hi settede die duusternis

[fol. 145vb]

in sijn ommeganc der sculinge. Duuster water was in den wolken der hemelen. Om die blinkinge in sijn aensicht die colen des vuers sijn ontsteken. Die Here donrede van den hemel ende die Overste gaf sijn stemme. Hi sende sijn scutten ende verderfdese; mit blixem heeft Hise opgenomen. Ende die stortende wateren der see die openbaerden hem ende die fondamenten der werelt die sijn geopenbaert van die beruspinge Gods ende van beruspinge des geest van sinen toren. Hi sende van den hoechsten ende Hi ontfinc mi ende toech mi uut van voel wateren. Hi hevet mi verlost van minen stercsten viant ende van die mi gehaet hebben, want si waren starc boven mi. Hi quam mi voer in den dage des verdriets ende der pinen. Ende die Here is mijn stercheit. Ende Hi leide mi in breetheden ende Hi verloste mi, want ic Hem behagede. Die Here sal mi wedergeven na mijn rechtvaerdicheit ende na reynicheit mijnre handen sel Hi mi geven, want ic heb bewaert die wegen des Heren. Ende ic en hebbe niet quaets gewrocht van minen Heer. Alle sijn oerdelen sijn in minen aensicht ende sijn geboden hebbe ic niet verdreven van mi. Ende ic sel volmaect wesen mit Hem ende ic sel mi bewaren van mine quaetheit. Ende die Here sel mi

[fol. 146ra]

wedergeven na mine rechtvaerdicheit ende na reynicheit mijnre handen voir sijn ogen. Mit den heiligen sel Hi heilich wesen ende mitten stercken volmaect. Ende mitten uutvercoren sel Gi uutvercoren wesen ende mitten verkeerden sel Gi verkeert wesen. Ende dat arm volc sel Gi behouden maken, u verheven ogen sel Gi veroetmoedigen, want Heer, Gi sijt mijn verlichtinghe. Ende Gi, Here, Gi selt verlichten mijn duusternisse, want in U sel ic lopen, opgescort, ende in minen God sel ic doergaen die mueren. Die wegen Gods sijn onbesmit, die spraec des Heren is geproeft mit den vuer ende Hi is een schilt alle die sijns verbeiden. Wie is God anders dan die Heer? Wie is daer starc dan onse God? God die heeft mi gegort mit stercheden ende Hi heeft effen volmaect minen wech. Hi hevet mijn voeten gelijc gemaect der herten ende op mijn hoge so heeft Hi mi geset. Hi leerde mijn handen tot striden ende heeft mijn arm geset als enen metalen boge. Gi gavet mi een scilt uwer salicheit ende mijn saftmoedicheit hevet mi gemenichvoudicht. Gi selt mijn ganghen bereiden onder mi ende mijn voetsporen en gebrect niet. Ic sel mijn vianden vervolgen ende ic selse vertreden. Ende ic en sel niet wederkeren, eer icse opneme. Ic selse opnemen ende brekense. Ende si en sellen

[fol. 146rb]

niet opstaen ende si sellen vallen onder mine voeten. Gi hebt mi gegort mit stercheit tot den stride ende Gi hebt onder mi getreden die jegen mi opstonden. Mijn vianden geef Gi mi den rugge ende die mi haten die sel ic verstroeyen. Si riepen totten Heer ende nyement en verhoerdese noch en verlostese. Ic salse ofdoen als stof van der aerden ende ic selse verminderen als dat slic van der straten. Gi selt mi verlossen van die wedersegghinge mijns volcs. Gi selt mi bewaren int hoeft der heydenen. Dat volc dat ic niet en kende, dat diende mi. Die vreemde kinderen wederstonden mi. Dat horen van horen oren dat was mi onderdaen. Die vreemde kinderen die hebben ofgevloten ende sijn toegetogen in horen anxt. Die Here leeft ende gebenedijt is mijn God, ende mijn salicheit moet verheven worden. God, Gi gevet mi wraec ende worpt dat volc onder. Ende Gi leet mi van minen vianden. Ende van dengenen die jegen mi opstaen, so verhef Gi mi. Ende van die bose mannen verlosse Gi mi. Here, daerom sel ic U belien onder den heydenen. Ende ic sel singen uwen naem, die daer groet maket die

[fol. 146va]

salicheit sijns conincs ende doet ontfermherticheit David, sinen gesalfden, ende sine sade in der ewicheit." Mit dien psalm dancte ende loefde David Gode.