Noordnederlandse Historiebijbel

[fol. 82ra]

Hier beghint dat boec van Josue

Dat eerste capittel

Doe Moyses, die knecht Gods, doot was, doe sprac God tot Josue ende seide: "Moyses, mijn knecht, is doot ende nu sel gi mit dit volc gaen over die Jordaen int lant dat Ic den kinderen van Ysrahel geven sel. Ende nyement en sel u mogen wederstaen, also lange als gi leven selt. Ghelijc als Ic was mit Moyses, so sel Ic mit u wesen. Ic en sel u niet laten noch van Mi sceiden. Weest sterc van moede. Ende gi selt bi loten dit volc dat lant deelen. Daerom, hout mijn wet ende mijn geboden, die u Moyses bescreven heeft, ende neycht niet an die rechterside noch an die lufterside. Ende laet mijn geboden niet uut uwer herten, mer ofentse dach ende nacht ende hout al dat daer bescreven is."

Doe geboet Josue den princen van den volc ende seide: "Elc die segge sijn volc dat si hem bereitmaken ende spijs bereden, want na drien dagen so sellen wi over die Jordaen gaen om dat lant te besitten dat ons God geven sal." Doe seide Josue

[fol. 82rb]

tot dat geslacht van Ruben, van Gad ende van Manasses: "Ghedenct der woerden die gi gesproken hebt ende Moyses geloeft hebt nu u wiven ende u kinderen te rusten sijn, dat gi u brueders voirvechters sout wesen ende gewapent voir hem gaen ter tijt toe, dat si dat lant beseten hebben."

Doe seiden die dordalf geslachten: "Al dat gi ons gebiet, dat sellen wi doen ende waer dat gi ons sent, daer sellen wi gaen. Ende gelijc dat wi Moyses onderdaen waren, also sellen wi u onderdaen wesen. Daerom werct manliken."