Noordnederlandse Historiebijbel

22 capittel

Doe toech Moyses mit sinen volc in Moab op die Jordaen jegen Yerico. Doe Balach, die coninc van Moab, dat vernam, hoe dat die kinderen van Ysrahel den coninc van Amorreen verslegen hadden ende oec den coninc van Basan, doe ontboet hi die heren van Madian, dat si hem sijn lant souden helpen houden. Ende hi sende die heren mit giften tot den propheet Balam, Beor Ariolus soen, die op die Jordaen woende, dat hi tot hem soude comen. Doe togen die heren tot Balam ende seiden dat die coninc hem ontboet, want dat volc dat uut Egipten gecomen was, die hadden Seon, den coninc van Amorreen, verslegen mit al sijn volc ende Og, den coninc van Basan. "Nu ducht Balach, den coninc van Moab, dat hi hem oec

[fol. 64rb]

verslaen sel, want si sijn starcker dan hi is. Daerom sent hi u gaven, dat gi comen sout ende dat volc vermaledien, opdat si hem niet en verslogen, want hi weet wel: wie gi gebenedijt, die heeft victori; ende wie gi vermaledijt, die wort verslegen." Doe seide Balam tot den heren: "Blijft hier te nacht. Morgen sel ic u seggen wat mi God hiet doen." Doe bleven die heren daer. Des nachts quam God tot Balam ende seide: "Gaet niet mit dien volc noch vermaledijt dat volc niet, want si sijn gebenedijt." Balam was des morgens vroech op ende seide tot den princen: "Gaet in uwen lande, want God heeft mi geboden mit u niet te gaen." Die princen quamen tot den coninc Balach ende seiden hem dat Balam niet comen en woude.

Doe seinde Balach noch meerre heren tot Balam dat hi tot hem comen soude. Hi soude hem grote giften geven. Doe quamen die heren tot Balam ende seiden dat die coninc hem giften geven soude, woude hi dat volc vermaledien. Doe seide Balam: "Al woude mi Balach sijn huus vol gouts ende silvers geven, so en mach ic dat woert Gods niet verwandelen, dat ic meer of min mach spreken, dan Hi mi

[fol. 64va]

gebiet. Mer ic bidde u: Blijft hier te nacht. Ic sel God vragen wat ik spreken sel." Des nachts seide God tot Balam: "Gaet mit dese mannen, mer en doet anders niet dan Ic u bevolen hebbe." Des morgens was Balam vroech op ende berede sinen ezel ende reet tot den coninc waert.

Doe stont den engel Gods in den wech mit enen blanc swaert. Doe spranc den ezel uut den wech in den acker van vresen des engels. Doe sloech Balam den ezel ende brocht hem weder in den wech ende die wech was nauwe tusschen twee wijngaerden. Doe sloech Balam den ezel voert. Ende doe sloech den engel mit den swaerde ende quetste Balam an sijn voet. Ende doe spranc die ezel uut den wech. Doe sloech Balam den ezel noch meer ende brochten in den wech ende reet voert. Doe stont die engel in den nauwen wech, daer die ezel norgent wiken en mocht. Ende doe die ezel den engel dordewerf sach ende niet wiken en mocht, doe viel hi op sine knyen. Doe sloech hem Balam noch meer ende stac hem mit enen stoc in die syde. Doe dede God des ezels mont op ende seide: "Wat heb ic u misdaen, dat gi mi aldus driewerf slaet?" Doe seide Balam: "Omdat gi dus mit mi foelt! Had

[fol. 64vb]

ic een swaert, ic soude u dootslaen." Doe seide die ezel: "En ben ic niet u beest, die gi tot desen dage toe gereden hebt? Segt mi: `Waer heb ic u ye ongelijc gedaen?'" Doe seide Balam: "Gi en deet mi nye ongelijc dan nu." Doe dede God Balams ogen op, sodat hi den engel sach staen in den wech mit enen bloet swaert. Doe viel Balam op sine knyen ende aenbede den engel. Doe seide die engel tot hem: "Waerom sla gi den ezel dus? Ic ben hier gecomen om u te keren. Ende en hadde den ezel niet uut den wech gesprongen, ic soude u dootgeslagen hebben." Doe seide Balam: "Ic hebbe gesondicht. Ic en wist niet, dat gi yegen mi waert. Mer wil gi, ic keer wederomme." Doe seide die engel: "Gaet mit desen luden, mer wacht u wel dat gi niet anders en doet dan ic u geboden hebbe." Doe ghinc Balam mit den princen.

Ende doe die coninc Balach hoerde dat Balam quam, doe ginc hi hem jegen ende seide tot Balam: "Ic hadde boden om u gesent. Waerom en quaem gi niet vlus tot mi, want ic wil u wel lonen?" Doe seide Balam: "Siet, nu ben ic al hier, mer ic en mach niet anders spreken dan God in minen mont sent." Doe ghingen si tesamen in een stat, die lach int eynde van sinen lant.