dat gi den sabbaoth vieren ende heiligen selt. Ses dagen sel gi wercken, den sevenden dach is heilich. Op dien dach en sel gi geenrehande werc doen, noch oec u knapen, noch u maechden, noch u beesten, noch u gasten die in uwen huse sijn. Eert u vader ende u moeder, opdat gi lange moget leven hier opter aerden. Slaet nyement doot. Doet geen overspul. Doet geen diefte. Spreect geen valsche getuge jegen uwen evenmenschen. Begeert uwes evenmenschen wijf niet, noch knaep, noch joncwijf, noch scaep, noch ossen, noch geen guet dat roerlic is. En begheert uwes evenmenscen huys niet, noch lant, noch acker, noch geen guet dat onroerlic is."
Dat gemeen volc hoerden die stemme Gods als een bazune ende si sagen den berch roken. Si waren beanxtet ende vervaert ende stonden van verre ende seiden Moyses: "Spreect gi mit ons, mer die Here niet, op avontueren dat wi niet en sterven." Doe seide Moyses tot den volc: "Wilt niet vervaert wesen: God die proeft u. Ende die vrese comt in u, opdat gi niet sondigen en selt." Doe stont dat volc van verren ende sach dat Moyses ghinc in die duusternisse daer God
Auteursrechtelijk beschermd