Noordnederlandse Historiebijbel

20 capittel

Doe Abraham woende int lant van Cades ende Sur, doe toech hi pelgrimaedse int conincrijc van Gerares. Doe seide hi tot Sara: "Sect, dat gi mijn suster siet." Doe Abraham in dat lant quam, doe sende die coninc Abymelech om Sara ende namse bi hem. Ende in der nacht doe quam God tot Abymelech ende sprac hem in sinen slape toe ende seide: "Dat wijf die gi nu genomen hebt, die heeft een man. Daerom, doetse haestelic van u, of gi selt sterven." Abymelech en raecte dat wijf niet ende seide: "Ic

[fol. 13ra]

en wiste niet, dat si een man hadde. Mer si seide dat Abraham haer broeder was. Ende uut sympelheit nam ic dat wijf." Doe seide God: "Ic weet dat gijt uut simpelheit deet. Mer Ic hebt bewaert, dat gi tegen Mi niet gesondicht en hebt. Daerom, geeft dat wijf haer man weder, want hi is een propheet. Ende hi sel voer u bidden, opdat gi moecht leven. Ende en wil gise hem niet geven, so weet dat gi haestelic selt sterven mit al u huusgesin." Doe stont Abymelech haestelic op ende riep sijn huusgesin tot hem ende seide hem al dat hi gehoert hadde. Ende si waren alle beanxt. Doe ontboet Abymelech, die coninc, Abraham tot hem ende seide: "Waerom heb gi ons dit gedaen, dat wi aldus grotelic tegens u gesondicht hebben? Waerom deet gi dat?" Doe seide Abraham: "Ic docht dat gi geen vrese en had voer God ende dat gi mi dootslaen sout om mijn wijfs willen. Daerom seide ic dat si mijn suster was." Doe gaf Abymelech Abraham sijn wijf. Ende Abymelech seide: "Abraham, waert u genoecht te wonen in minen lande, daer woent mit vreden." Doe bat Abraham voir Abymelech ende voir sijn huusgesin. Ende God maectse gesont, sodat si weder vruchtbaer worden.