Noord en Zuid. Jaargang 26

Verscheidenheden.

Terwijl.

Van de Gustaaf-Adolfvereeniging wil ik geen kwaad spreken, maar op hare samenkomsten kan het soms wonderlijk toegaan, als ik ten minste het volgende bericht gelooven mag, dat voorkomt in het tijdschrift Gustaaf Adolf 1903 (I afl. bl. 44):

.... en te Leiden, waar op 15 Maart Pfarrer Ph. Klose uit Eschweiler (Rheinland) in de Duitsche taal belangrijke mededeelingen deed over genoemde beweging, terwijl Prof. Knappert de samenkomst opende en Prof. Chantepie de la Saussaye haar sloot.

Mr. C.B.

De wet = de politie. (Vergelijk hiervóór bladzijde 232)

‘Wat is dat, wat is dat?’ vroeg de wolf, opspringende. - Dat is de wet, die achter uw veêren zit’, antwoordde Boer IJzer lachend. ‘Zij willen u hangen, omdat gij Boer Bezemen en Boer Blâren hebt opgegeten!’

(Dit zijn Vlaamsche vertelsels uit den volksmond opgeschreven door Pol de Mont en Alfons de Cock. Met 30 teekeningen van Karel Doudelet. Gent, Van der Poorten en Deventer Kluwer 1898. Blz. 111.)

[p. 432]

De geburen, als ze zagen dat de ramen gesloten bleven, werden ongerust en liepen ‘de wet’ halen.

Als die heeren aangekomen waren, braken ze de deur open en vonden de luiaards onder de dekens liggen. Aldaar blz. 242.

Mr. C.B.

Voorkeur - Voorliefde.

stellen beide iets boven iets anders: maar ‘de voorkeur geven,’ ‘de voorkeur hebben,’ (d'eenige verbindingen, waarin 't voorkomt?) drukken eene voorbijgaande daad uit: de voorkeur is gegeven geworden; de keuze is gedaan. Hoe 't nu is omtrent d'ingenomenheid met het gekozene, na de daad, dit is onzeker. Morgen stond men wellicht gaarne af, 'tgeen heden de voorkeur had. Anders is 't met ‘voorliefde’: 't drukt geene voorbijgaande handeling uit, maar een toestand; 't is blijvend: ‘gelukkig hij, die voorliefde heeft voor 't beroep, waaraan hij eenmaal de voorkeur gaf.’

Voorliefde is een gevoel van bizondere genegenheid voor iets; voorkeur is een gevolg van verstandelijke redeneering.

Een opmerking over uitspraak.

Sommigen schijnen te meenen dat de ij-klank in de laatste lettergreep van een woord niet gehoord mag worden, op welke wijze hij daar ook voorkomt. Ze spreken liefderijk, belangrijk uit als liefderek (-ek,) belangrek. Dit is een verkeerde navolging van gemakkelek (-ek) enz. Lijk is een achtervoegsel, dat al eeuwen lang met weinig klemtoon is uitgesproken en daardoor in 't spreken tot -lek (-lek) is verzwakt. Doch -rijk is een samenstellend deel der woorden, dat, in of buiten samenstelling, zijn uitspraak zoowel als zijn beteekenis moet behouden. Een liefdereke ontvangst is evenmin goed als een ontvangst rek aan liefde.

Zoo is ook dergelijk niet als dergelek uit te spreken. Hier toch hebben we niet met 't achtervoegsel-lijk te doen, maar met een samenstelling van der (ouden 2den nv. meerv. van die) en 't bijv. nw. gelijk, dat waarlijk niet als gelek wordt uitgesproken.