Noord en Zuid. Jaargang 22

Studie (?) voor de acte M.O. Nederlandsch.

Dezer dagen ontving ik een bf. waarin de vraag, welke boeken noodig waren en wat hoofdzakelijk geeischt werd voor de acte M.O., die men graag in één jaar wilde ‘halen’ (!)

De bf. was inderdaad goed bedoeld, maar de Schr. had blijkbaar geen begrip van studie. Als hij den raad opvolgt, die hem gegeven werd, zal hij na twee of drie jaar denkelijk wèl een goed examen kunnen doen.

Hoe allertreurigst het er echter met de zoogenaamde studie van het Nederlandsch uitziet, mogen de volgende vragen bewijzen, enkele uit zeer vele gedaan door een bezitter der acte M.O. Nederlandsch en woordelijk uit zijn geleerden mond opgeteekend.

Natuurlijk is er geen sprake van, dat de man vroeg om te weten te komen of de gevraagde iets wist, het waren alleen vragen met moeite gesteld, omdat de vrager naar zijne meening, zelf daarop de antwoorden wist.

Blijkbaar heeft hij het antwoord gereed gehad en zou ook geen raad weten met een ander antwoord dan hij verwachtte, ook niet begrijpen, dat er vragen bij zijn, waarop geen antwoord mogelijk is of wellicht alleen met groote afwijking en in zeer grooten omvang.

De vragen zijn:

Wat is een gedicht?

Hoe heette de hond van Spieghel?

Waarnaar streeft de geleerde en waarnaar de kunstenaar?

[p. 410]

Welke stof bewerkt de dichter?

Van welk middel bedient zich de dichter?

Als de personen beurt om beurt sprekend ingevoerd worden, hoe noemt men dat?

In welke stukken komt dat het meest voor?

Wat is Multatali van Douwes Dekker?

Hebt gij wel eens gehoord, dat Anna Bijns eene vergelijking maakte tusschen twee mannen, die een zelfden voornaam hadden?

Wie hebben er naar gestreefd de taal van vreemde elementen te schuimen?

Hoe heette de hond van Adelaart of Hageroos?

Wat is het verschil tusschen Rodenburg en Vondel?

Is er ook Italiaansche invloed te bespeuren in de Granida?

Heeft Vondel ook stof voor don Gijsbreght gevonden?

Heeft Hooft ook stof voor den Warenar gevonden?

Menschen, die zoo iets vragen, brengen den aspirant op den dwaalweg, het zijn blinde leidslieden der blinden en deze zijn het die klagen, dat de examens te moeilijk zijn.