Noord en Zuid. Jaargang 8

[p. 358]

Meijen.

‘Sal ook worden vernomen of Klaas fransen Goesoon op den meij-Avond ook bij de jonkheijd gheweest is, ofte andersins ook Alleen ghemeijt heeft’ enz.

Aldus vinden wij opgeteekent in een der kerke-Actaboeken te Nisse anno 1689.

Dit geeft mij aunleiding om over dit ‘meijen’ een en ander meê te deelen.

Van Dale geeft het werkw. meien niet op.

Toch was het, zooals boven blijkt, vroeger in gebruik, en ook thans is het niet verdwenen, in den zin van bekransen, bekronen.¹⁾

'k Heb meermalen bijgewoond, dat bij het eindigen van het koolzaaddorschen door eenige vrouwen eene meië gemaakt werd. Een paar wilgentakken werden aan elkander geknoopt, wat bloemen er doorheen geschikt en vervolgens aan de einden boogsgewijze gedragen onder het zingen van een toepasselijk liedje, waarin den boer geluk gewenscht werd met den goeden afloop van den zaadoogst. - Het geheel werd meien genoemd. Thans raakt dit om verschillende redenen meer en meer in onbruik. De poëzie des levens schijnt uit te dooven.

Het woord meien had vroeger nog ruimer beteekenis en kwam overeen met hetgeen v. Dale opgeeft bij het woord vermeien en vermeiden, nl. ‘in den open lucht, over het veld zich vermaken, zooals in de maand Mei.’

Om het geciteerde uit het Actaboek goed te begrijpen, moet men weten, dat vroeger op den 1 Mei, of den eersten Zaterdag in Mei de ‘jonkheijd’ of de ‘jonge jongers’ de ‘klapbank’²⁾ of het ‘vischhuis’³⁾ met loof en bloemen versierden, waarbij gewoonlijk de sterke drank niet vergeten werd; terwijl alles, wat in het dorp op dien avond onbeheerd stond en maar eenigszins vervoerbaar was, naar de bekroonde plaats werd gebracht, waar het den volgenden dag door de respectieve eigenaars, tot groot vermaak der ‘jonkheijd’ werd afgehaald.

Het strenge toezicht der politie brengt ook dit volksgebruik langzamerhand in vergetelheid.

J. Kousemaker Pz.

1) Bekronen is een der wenige woorden, die de zacht-lange o vereischen, terwijl in de Zeeuwsche volkstaal de hard-lange gehoord wordt.

2) De bank, door de jongelieden, en ook door gehuwden, (soms ieder ééne afzonderlijk) geplaatst om een gezellig praatje te houden (te klappen, cleppen.)

3) Overblijfsels van vroeger tijd, in dorpen aan zee gelegeu, waarin waarschijnlijk de visch afgeslagen werd,