Noord en Zuid. Jaargang 6

[p. 58]

Muiden of Muide.

Bladerend in de lijst van Nederlandsche plaatsnamen naar de nieuwere regelen gespeld; uitgegeven door de letterkundige afdeeling der Kon. Akademie van Wetenschappen, valt mijn oog op Muiden en denk ik daarbij aan Ymuiden, wat ik natuurlijk niet op de lijst vind.

De bestaande analogie doet me vermoeden, dat de twee plaatsnamen ontleend zijn aan een ‘monding’, waaraan die plaatsen beide liggen.

Ik sla de kaart van Nederland op en vind dan ook Muiden ter plaatse waar de Vecht zich in de Zuiderzee stort. Die plaats is dus een uitwatering of monding.

Waar thans Ymuiden ligt, bevindt zich de monding of uitwatering van 't Y in de Noordzee.

Door van Dale te raadplegen vind ik muide = mond of monding.

Zou nu, waar men zeker mag aannemen, dat muiden in deze twee plaatsnamen monding beteekent, de spelling Muide en Ymuide niet de voorkeur verdienen?

Coevorden.

Buwalda.

Daar de spelling Muiden niet jonger is dan Muide (deze laatste vorm bij Hooft, Ned. Hist. p. 448, Brandt ald. p. 12), is er geen reden de algemeen gebruikelijke schrijfwijze te veranderen. In den Index van Crecelius heet de stad Amuthon, Emuthon. De ware etymologie is de door Buwalda opgegevene: muide = monding, en wel hier de monding van de Vecht, zijnde de datief van het zwak znw. mûtha, monding. Dit laatste is in het Angelsaksisch, waarin het mûtha, en in het Oudnoordsch, waarin het munni luidt, een zwak masculinum. In onze taal schijnt het woord ook fem. geweest te zijn: St. Anna-ter-Muiden. Het oud-Friesch werpt de slot-n in de zwakke verbuiging wel weg, maar de plaatsnaam werd reeds vroeger in het Nederlandsch opgenomen.¹⁾ Andere plaatsnamen als Rînesmûthon, a^o. 1064, Masamüthon a^o. 960, volgen eveneens; ten spijt van hun friesch-saksische û, de frankische declinatie en behielden de slot-n, die wel niet uit den pluralis te verklaren zal zijn. In 't algemeen zij opgemerkt, dat plaatsnamen in dativo staan met ellips van het voorzetsel an, in of te: vergelijk de namen van landen (volken) Saksen, Pruisen, Groningen enz.

1) Natuurlijk ging de oudste Friesche vorm op n uit, maar in een tijd, waarvan we geen letterkundige gedenkteekenen bezitten.