Noord en Zuid. Jaargang 2

[p. 1]

Bijblad.

Vragen.

1.	Op blz. 245 No. 112 wordt een Homerisch gelach genoemd ‘een gelach, dat niet schijnt te zullen eindigen.’ In een der vertaalde werken van Jules Verne komt voor: ‘Deze Homerische slachting duurde een uur.’ Heeft het woord ‘Homerische’ hier gelijke beteekenis? Zijn er meer voorbeelden, waarin genoemd woord als bijv. nw. gebruikt wordt?
2.	Het schip werd zienderoogen grooter. Is zienderoogen een goede samenstelling? Zoo ja, hoe wordt ze verklaard? Zijn er meer zulke bijw.
3.	Zijn de woorden erven, derven en sterven in beteekenis en afleiding aan elkander verwant?
4.	Haag of heg is vrouwelijk en toch schrijft men: Den Haag. Vanwaar dat verschil in geslacht?

A.R.

Ter verbetering.

1.	Een verlatenheid van 40 maanden.
2.	De derde tak stak bijna waterpas over het loeiende water uit; hij was om zoo te zeggen een vooruitstekende kaap van dit groene eiland, dat door een Oceaan werd omringd.
3.	De jacht stelde zich goed in en het liet zich aanzien, dat de keuken eens goed voorzien zou zijn.
4.	P. hield naar aanleiding daarvan een belangrijke menschennatuurkundige voordracht.
5.	De wreedheid bestaat niet......... wetenschappelijk gesproken.
6.	Zoolang het nog lagiona's bleven, dat goed begrensde en van waterplanten vrije plassen zijn, konden de paarden er gemakkelijk uitkomen.
7.	De natuur scheen ten zijnen behoeve haar geheele palet met hoofdkleuren te hebben uitgeput.
8.	En hij deelde aan die twee dierbare wezens, de duizend kussen uit, die een afzijn van twee jaren in zijn hart had opgehoopt.

A.R.

Niet anders dan terloops wijzen we op een door Mej. Elise A. Haighton bij ons ingeleid werkje: Wat kan mijne dochter worden? Daarin worden alle noodige inlichtingen gegeven aangaande inrichtingen en derg. waarmede een meisje kan wenschen bekend te zijn met het oog op de keuze van een beroep.

Het belangrijke ‘woord vooraf’ verhoogt de waarde van dit werkje en noopt ons tot kennismaking aan te sporen.

[p. 2]

Slechts zijdelings behoort hier ter sprake te komen Dr. G.D.J. Schotel, Letterkundige bijdragen tot de geschiedenis van de Tabak zijnde eene zeer vermakelijke verzameling verzen en besprekingen over het rooken en snuiven of door warme vrienden, of door hevige vijanden van den tabak geschreven. Alleen een man als Schotel was het mogelijk de geheele tabaksliteratuur bijeen te brengen en zoo al niet over te drukken toch op te noemen, wat de verschillende schrijvers o.a. Nolet, Bosdijk, Beets e.a. aan verzen of prozastukken over tabak ben gegeven zonder de oude en oudste documenten te vergeten.