Nieuwe Wegen. Jaargang 4


Van zaliger Kan. L. Van Haecke. Lof des winters. 1. De winter staat mij wonder aan. Des avonds rond den haard gezeten, Wordt er zoo schoon verhaal gedaan, Dat wij den zomer licht vergeten.
2. Bij dage rijd ik op het ijs Dank aan mijn vlugge schaverdijnen, En 'k ben alzoo den middel wijs Om van de koude niet te kwijnen.
3. De winter laat een ruimen tijd Om aan het leeren te besteeden Een avond er aan toegewijd En meester is van mij tevreden.

[pagina 168]
4. Nogtans terwijl er niets ontbreekt Van alles wat mijn hert kan streelen, Weet ik iemand die bitter smeekt Om iets van 't mijne mêe te deden.
5. Ja, 't weêr is ruw en 't brood zoo duur! Geen winkelware staat te koope Voor armen zonder geld, noch vuur, Noch hulp, noch vriend, noch hope!
6. Ook vloeid' geen dichtje uit mijne pen, Geen smaak vond ik al eten, Geen vreugd als ik bij vrienden ben, Kwam ik den armen te vergeten. 1862 Kan. L. VAN HAECKE